راهنمای مبتدیان برای درک زبان بدن و حالات صورت

فهرست مطالب

راهنمای مبتدیان برای درک زبان بدن و حالات صورت: معمولاً برقراری ارتباط کلامی، ساده به نظر می رسد. لب به سخن باز می‌کنی و آنچه می‌خواهی را می گویی. برقراری ارتباط تنها بطور شفاهی صورت نمی گیرد. هنگام حرف زدن و گوش دادن، می توانید با زبان بدنی از جمله حالت چهره، حرکات و اشارات و وضع بدن ، احساسات و واکنش هایتان را بیان نمایید.

بسیاری از مردم بدون هیچ مشکلی قادر به رمزگشایی زبان بدن عمدی می باشند. برای مثال، هنگام گرد شدن چشمان کسی یا کوفتن پایش به زمین، احساس خوبی از عملکردش نخواهید داشت.

درک زبان بدنی غیرعمدی سخت تر است. در اینجا نگاهی به معنای پس پرده انواع ظریف‌تر زبان بدنی خواهیم داشت.ابتدا چند نکته را باید در نظر داشت.

به گفته دکتر امیلی کوک، درمانگر ازدواج و خانواده ، زبان بدنی نقش اساسی در نحوه به اشتراک گذاری اطلاعات با دیگران ایفا می نماید.او می‌گوید: شواهدی دال بر این امر وجود دارد که مغز ما ارتباطات غیرکلامی را در اولویت نسبت به ارتباطات کلامی قرار می‌دهد. او می‌افزاید: «در نتیجه، هنگام دریافت پیامی متفاوت توسط مغز- مثلا وقتی عبارت «دوستت دارم» را می شنود اما چهره‌ای پست یا لحنی غیرصادقانه از فرد گوینده می‌بیند و می‌شنود – نشانه‌های غیرکلامی را در اولویت نسبت به نشانه‌های کلامی قرار می دهد.»

مهم است به خاطر داشته باشید که زبان بدن،زبانی جهانی تلقی نمی شود. چند مورد بر نحوه استفاده و تفسیر فرد از زبان بدن تأثیر می گذارد.

تفاوت های فرهنگی

پیشینه فرهنگی فرد تاثیر بسزایی بر نحوه استفاده و درک زبان بدنی دارد.

نمونه هایی که در ادامه مطرح می شود را مورد ملاحظه قرار دهید:

در اکثر فرهنگ های غربی، تماس چشمی در حین صحبت حاکی از گشاده رویی و علاقه است. افراد سایر فرهنگ‌ها،از جمله بسیاری از فرهنگ‌های شرقی،از تماس چشمی طولانی‌مدت خودداری می کنند، زیرا در فرهنگ انها نگاه کردن رو به پایین یا به اطراف محترمانه‌تر می باشد.
در بسیاری از فرهنگها، تکان دادن سر نشان دهنده توافق است. در سایر فرهنگها، می تواند تنها به معنای تصدیق حرف طرف مقابل باشد.

تفاوت های رشدی

افراد دارای تنوع عصبی نیز متفاوت از افراد معمولا عصبی ،از زبان بدنی استفاده وآن را تفسیر می کنند. به عنوان مثال، ممکن است زمانی که حوصله‌تان سر می‌رود، بی‌قرار شوید، اما افراد دارای تنوع اعصاب هنگام مبادرت به بالا بردن تمرکز، آرام سازی اعصاب یا خود تسکینی به روش‌های دیگر، دچار بی‌قراری می شوند. افراد مبتلا به اوتیسم،در درک زبان بدنی دچار مشکل می شوند.

تفاوت های روانی

برخی از بیماریهای سلامت روان نیز ، زبان بدنی افراد را تحت تأثیر قرار می دهد. به عنوان مثال فرد مبتلا به اضطراب اجتماعی، ملاقات و نگاه خیره نمودن به افراد را بسیار دشوار می داند.

افرادی که از برقراری تماس با دیگران اجتناب می ورزند، هنگام احوالپرسی با کسی دست نمی دهند یا آنها را در آغوش نمی گیرند.آگاهی از مرزهای مربوط به تماسهای معمولی افراد سبب می گردد که شما از سوء تفاهمات در مورد اینکه کسی از شما متنفر است،اجتناب نمایید.

به طور خلاصه، در موفقیت آمیزترین ارتباطات، در نظر گرفتن کلیه جنبه های برقراری ارتباط ،حائز اهمیت است که شامل ارتباط کلامی و گوش دادن فعال یا همدلانه و همچنین زبان بدنی است.

رمزگشایی از حالات دهان

آیا اگر کسی لبخند بزند، نشانه خوبی است، درسته؟

ضرورتا چنین نیست. لبخندهای مختلف از معانی متفاوتی برخوردارند. وضعیت لب ها نیز نشان دهنده معانی متفاوتی است.

از حالات صورت گرفته تا حرکات بدن، بیانگر حجم زیادی از اطلاعاتی هستند که قادر به انتقالشان نمی باشیم.

زبان بدن چیست؟

زبان بدن به سیگنال های غیرکلامی اشاره دارند که برای برقراری ارتباط از آنها استفاده می کنیم. این سیگنال های غیرکلامی، تشکیل دهنده بخش بزرگی از ارتباطات روزانه می باشند. در واقع، زبان بدنی بین 60 تا 65 درصد کل ارتباطات را تشکیل می دهد.

پس چرا زبان بدنی مهم است؟ زبان بدنی می تواند به ما در درک دیگران و خودمان کمک می کند. اطلاعاتی در مورد نحوه احساس افراد در موقعیتی خاص را به ما ارائه می دهد. ما می توانیم از زبان بدنی برای بیان احساسات یا مقاصد استفاده کنیم.

درک زبان بدنی حائز اهمیت است، اما توجه به نشانه های دیگر مانند زمینه نیز ضروری است. در بسیاری از موارد، شما باید به سیگنال ها به عنوان یک گروه نگاه کنید تا اینکه بر اقدامی واحد متمرکز شوید.

این مقاله نقش زبان بدن در ارتباطات و همچنین مثال‌های زبان بدنی و مفهوم واقع در پس این زبان را مورد بحث قرار می دهد. بنابراین می‌دانید وقتی در صدد تفسیر اعمال غیرکلامی می باشید، به دنبال چه چیزی می باشید.

بیانات چهره در زبان بدن

یک لحظه به این فکر کنید که تا چه مقدار فردی قادر به انتقال اطلاعات از طریق حالت چهره می باشد. لبخند ، نشان دهنده تایید یا خوشحالی باشد. اخم نشان دهنده عدم تایید یا ناراحتی است.

در برخی موارد، حالات چهره ، احساسات واقعی ما را در مورد موقعیتی خاص نشان می دهد. زمانیکه می گویید احساس خوبی دارید، ظاهر صورتتان بیانگر چیز دیگری به مردم است.

فقط چند نمونه از احساساتی که می توانند از طریق حالات چهره بیان شوند عبارتند از:

شادی
غم و اندوه
عصبانیت
تعجب
انزجار
ترس
سردرگمی
هیجان
تمایل
تحقیر

بیان حالت از طریق صورت فرد به تعیین این مطلب کمک مینماید که آیا به آنچه فرد می گوید اعتماد داریم یا باورش داریم.

یافته های جالب بسیاری در مورد زبان بدن در تحقیقات روانشناسی وجود دارد. در مطالعه ای نشان داده شد که قابل اعتمادترین حالت صورت شامل بالا بردن جزئی ابروها و لبخندی خفیف است. محققان پیشنهاد کردند که این بیان هم نشاندهنده دوستی و هم اعتماد به نفس است.

حالات چهره نیز یکی از جهانی ترین اشکال زبان بدنی هستند. عباراتی که برای انتقال ترس، خشم، غم و شادی استفاده می شود در سراسر جهان مشابه است.

پل اکمن، محقق، بر جهانی بودن انواع حالات صورت مرتبط با احساسات خاص از جمله شادی، خشم، ترس، تعجب و غم تایید نموده است.

تحقیقات نشان می دهد که ما بر اساس چهره و حالات افراد هوش شان را قضاوت می کنیم.

مطالعه ای نشان داد که افرادی با چهره‌های باریک‌تر و بینی‌های برجسته‌تر، باهوش تر می باشند. طبق ارزیابی ها افراد خنده رو و شاد نیز باهوش تر از افراد خشمگین می باشند.

حالات چشم در زبان بدن

چشمک زدن

افراد ی که تحت استرس می باشند به سرعت پلک می زنند .

شاید شنیده باشید که پلک زدن سریع نشان دهنده عدم صداقت ، اما همیشه صدق نمی نماید.

زمانی سرعت پلک زدن بالا می رود که:

مشغول کار بر روی مشکلی دشوار باشید
احساس ناراحتی نمایید
در مورد چیزی بترسید یا نگران باشید

گشاد شدگی مردمک چشم

معمولاً مردمک چشم هنگام داشتن احساس مثبت نسبت به چیزی یا شخصی ، گشاد می شود. امکان دارد این احساسات شامل جذابیت عاشقانه باشد، اما همیشه اینطور نیست.

گشادشدگی در پاسخ به برانگیختگی سیستم عصبی رخ می دهد، بنابراین هنگام عصبانیت یا ترس افراد ،متوجه گشاد شدن مردمک‌ها می شوید.

معمولا وقتی چیزی را دوست ندارید، مردمک چشمتان منقبض یا کوچکتر می شود.

جهت نگاه کردن

چشمان شما تمایل به دنبال نمودن چیزی که به ان علاقمندید، می باشد، بنابراین ردیابی حرکت نگاه فرد، اطلاعاتی در مورد خلق و خوی آن شخص به شما می‌دهد.

اگر درحال گفتگو با فردی هستید که چشمانش به سمت میز بوفه می چرخد، می توانید متوجه شوید که در حال حاضر علاقه بیشتری به خوردن دارد تا صحبت کردن. کسی که به سمت خروجی نگاه می کند ،تمایل به ترک آن محل دارد.

افراد در موقعیتهای ذیل تمایل به نگه داشتن چشمانشان به سمت پایین یا به یک طرف دارند:

حل مشکل
یادآوری اطلاعات یا خاطرات
فکر کردن به چیزی دشوار

بستن چشم

بستن چشم شامل موارد زیر است:

با دست پوشاندن چشمان خود
بستن چشمان خود برای مدت کوتاه، مانند پلک زدن طولانی
مالیدن چشمان
چشمک زدن

معمولاً بستن چشم،امری ناخودآگاه است، اما احساس واقعی تان را به شما نشان می دهد. اغلب افراد هنگام تحریک، مضطرب شدن یا مواجهه با کاری که نمی‌خواهند انجام دهند، چشمانشان را می بندند.

بستن چشم، حاکی از عدم توافق یا بی میلی نیز می باشد. می‌دانید که خانه نیاز به تمیز کاری خوب دارد، اما وقتی همسرتان پیشنهاد اختصاص یک روز برای انجام کارهای خانه را می دهد، قبل از اینکه متوجه شوید، دستتان به سمت چشمانتان می رود.

چشم به عنوان «پنجره روح» در نظر گرفته می شود چرا که قادر به آشکارسازی احساس و تفکر انسانی می باشد.

هنگام گفتگو با شخصی دیگر، توجه به حرکات چشم بخش طبیعی و مهم فرآیند ارتباط است.

برخی از چیزهای رایجی که متوجه می شوید عبارتند از اینکه آیا افراد تماس مستقیم چشمی برقرار می‌کنند یا نگاه خود را برمی گردانند، چقدر پلک می‌زنند یا مردمک‌هایشان گشاد شده است.

بهترین روش خواندن زبان بدنی دیگران، توجه کردن است. مراقب هر یک از علائم چشمی زیر باشید.

نگاه چشم

وقتی شخصی در حین مکالمه مستقیماً به چشمان شما نگاه می کند نشان دهنده علاقه و توجه اوست. با این حال، تماس چشمی طولانی مدت ،تهدید کننده می باشد.

از سوی دیگر، قطع تماس چشمی و نگاه مکرر به اطراف نشان دهنده حواس پرتی فرد ، پریشانی یا آشفتگی یا پنهان سازی احساسات واقعی خویشتن است.

پلک زدن

پلک زدن ،امری طبیعی تلقی می شود،اما باید به این مورد توجه داشته باشید که آیا او سریع یا کند پلک می زند.

اغلب افراد هنگام احساس ناراحتی یا پریشانی، سریعتر پلک می زنند. پلک زدن مکرر نشان دهنده این است که فرد عمداً در صدد کنترل حرکات چشم خود است.

برای مثال، بازیکن پوکر در صدد کمتر پلک زدن است، زیرا عمداً سعی می کند نسبت به دستی که به او داده شده، هیجان زده به نظر برسد.

اندازه مردمک

اندازه مردمک ، سیگنال ارتباطی غیرکلامی بسیار ظریفی می باشد. در حالی که سطوح نور محیط، گشاد شدن مردمک چشم را کنترل می کند، گاهی اوقات احساسات نیز منجر به تغییرات کوچکی در اندازه مردمک می شوند.

به عنوان مثال، ممکن است عبارت «چشم های اتاق خواب» را شنیده باشید که برای توصیف نگاهی است که فردی هنگام جذب شخص دیگری شدن به کار می رود. برای مثال، چشم‌های بسیار گشاد شده نشان‌دهنده علاقه یا حتی تحریک شدن فرد می باشند.

حالات دهان در زبان بدن

لبخندها

در لبخند واقعی و حقیقی، گوشه های دهان به سمت بالا می روند و گوشه چشم ها باریک و چروک می شوند.
معمولاً لبخندهای غیر صمیمانه چشم ها را درگیر نمی کند. آنها در پاسخ به ناراحتی رخ می دهند.
پوزخند یا لبخند جزئی که در پی ابراز خفیف نارضایتی یا تحقیر رخ می دهد و می تواند حاکی از عدم اطمینان، تحقیر یا بیزاری باشد.
لبخند همراه با تماس چشمی پایدار، خیره نگاه کردن طولانی، یا کج شدن سر نشان دهنده جذابیت می باشد.

حرکات لب

لب های فشرده یا باریک نشان دهنده ناراحتی می باشد.
لرزش لب ها نشان دهنده ترس یا غم می باشد.
لب های جمع شده نشان دهنده عصبانیت یا عدم توافق می باشد.
لب‌های باز و کمی باز شده به معنای حس آرامش یا به طور کلی آسودگی می باشد.

حالات و حرکات دهان نیز در خواندن زبان بدنی ،مهم می باشند. به عنوان مثال، امکان دارد جویدن لب پایین ، نشان دهنده احساس نگرانی فرد، ترس یا ناامنی وی باشد.

در صورت خمیازه کشیدن یا سرفه کردن، پوشاندن دهان تلاشی برای مودب بودن می باشد، اما ممکن است تلاش برای پوشاندن اخم های ناشی از نارضایتی باشد.

شاید لبخند زدن، یکی از بزرگترین سیگنال های زبان بدنی باشد، اما لبخند را می توان به طرق مختلف تفسیر کرد.

امکان دارد لبخندی، واقعی باشد، یا ممکن است برای بیان شادی کاذب، کنایه یا حتی بدبینی استفاده شود

هنگام ارزیابی زبان بدن، به نشانه های دهان و لب زیر توجه کنید:

لب های جمع شده. امکان دارد سفت کردن لب ها نشانه بیزاری، عدم تایید یا بی اعتمادی باشد.
گاز گرفتن لب. مردم گاهی اوقات هنگام نگرانی، مضطرب بودن یا استرس داشتن، لب های خود را گاز بگیرند.
پوشاندن دهان . هنگامی که افراد در صدد پنهان نمودن واکنش عاطفی هستند، دهان خود را می پوشانند تا از نشان دادن لبخند یا پوزخند جلوگیری کنند.
بالا یا پایین کردن لبها. تغییرات جزئی در دهان نیز نشانه های ظریفی از احساس فرد می باشد. هنگامی که دهان کمی به سمت بالا چرخانده می شود، امکان دارد به این معنی باشد که فرد احساس خوشحالی یا خوش بینی می کند. از سوی دیگر، دهانی که اندکی به سمت پایین رفته است می‌تواند نشانه‌ای از غم و اندوه، عدم تایید یا حتی اخم آشکار باشد.

حرکات و اشارات در زبان بدن

حرکات و اشارات یا ژست ها از جمله مستقیم ترین و واضح ترین سیگنال های زبان بدنی محسوب می شوند. تکان دادن، اشاره کردن و استفاده از انگشتان برای نشان دادن مقادیر عددی ، نشانه های بسیار رایج و آسان برای درک ژشست ها هستند.

با این حال، برخی از حرکات و اشارات جنبه فرهنگی دارند، بنابراین ممکن است بالا نگه داشتن شست دست یا علامت صلح در کشورهای مختلف ،معنایی کاملاً متفاوت داشته باشد.

مثال‌های زیر تنها چند ژست معمول و معانی احتمالی آنها را بیان می نماید:

مشت گره کرده نشان‌دهنده عصبانیت در برخی موقعیت‌ها یا همبستگی در موقعیت‌های دیگر است.
شست رو به بالا و پایین اغلب به عنوان حرکات تایید و عدم تایید استفاده می شود.
ژست «درسته یا اوکی» که با لمس کردن انگشت شست و اشاره به صورت دایره ای و دراز کردن سه انگشت دیگر انجام می شود، می تواند به معنای «خوب» یا«خیلی خوب» استفاده شود. اما همین نشانه در بخشهایی از اروپا به این معنی است که شما چیزی نیستید. در برخی از کشورهای آمریکای جنوبی، این نماد ،ژست مبتذلی است.
علامت V که با بلند کردن انگشت اشاره و وسط و جدا کردن آنها برای ایجاد شکل V ایجاد می شود در برخی کشورها به معنای صلح یا پیروزی است. در انگلستان و استرالیا، این نماد زمانی که پشت دست به سمت بیرون باشد، معنایی توهین آمیز به خود می گیرد.

تماشای دست ها و پاها

اگرچه افراد معمولاً از بازوها و پاهای خود برای انجام ژست‌های هدفمند استفاده می‌کنند، اما حرکات غریزی ،چیزهای زیادی در مورد احساسات نشان می دهند.

بازوها

بازوها و پاها نیز در انتقال اطلاعات غیرکلامی مفید هستند. ضربدری نمودن بازوها نشان دهنده حالت تدافعی می باشد. دور کردن پاها از فرد دیگر نشان دهنده بیزاری یا ناراحتی از آن فرد می باشد.

سایرعلائم ظریف مانند باز کردن گسترده بازوها تلاشی برای بزرگتر یا فرمانده به نظر رسیدن می باشد، در حالی که نزدیک نگه داشتن بازوها به بدن تلاشی برای حقیر سازی خود یا عقب نشینی می باشد.

هنگام ارزیابی زبان بدن ، به برخی از علائم زیر که دست ها و پاها منتقل می کنند توجه کنید: 1

بازوهای ضربدری نشان دهنده این هستند که فرد احساس دفاعی، محافظت از خود یا انحصار نمودن می‌کند.
ایستادن با دست‌ها روی باسن نشانه‌ای از آمادگی و کنترل فرد است، یا احتمالاً نشانه‌ای از پرخاشگری است.
قلاب کردن دست ها از پشت نشان دهنده بی حوصلگی فرد، اضطراب یا حتی عصبانیت است.
ضربه زدن سریع به انگشتان یا بی قراری نشانه ای از بی حوصلگی، خستگی یا ناامیدی فرد است.
پاهای ضربدری نشان‌دهنده احساس محصور شدگی یا نیاز به حریم خصوصی می باشد.

افراد وقتی دچار احساسات ذیل می شوند، بازوهایشان را قفل می کنند:

آسیب پذیری
مضطرب
بی علاقگی به در نظر گرفتن دیدگاههای دیگر

جالب است که بازوهای ضربدری(به هم قفل) نشان دهنده اعتماد به نفس باشد. اگر فردی در حالی که لبخند می زند، به عقب خم شود یا سایر نشانه های آرام بودن را نشان دهد و دست هایش را روی هم بگذارد، به این معناست که حس می کند کنترل اوضاع در دست می باشد، و در معرض آسیب نمی باشد.

بازوها حس محافظت به فرد می دهد. مراقب رفتارهایی مانند موارد ذیل باشید:

نگه داشتن چیزی در برابر سینه
آوردن یک بازو برای استراحت روی صندلی یا میز
دراز کردن دست برای ایجاد فاصله
استفاده از یک دست برای نگه داشتن دست دیگر در پشت

این حرکات ناخودآگاه نشان می دهد که فرد احساس ناراحتی در موقعیت دارد و باید به نوعی خود را ثابت نماید یا از خودش محافظت کند.

ساق پا و پاها

پاها وساق پا حالات عصبی و بی قراری را از طریق موارد زیر نشان می دهند:

ضربه زدن به پا
تکان دادن پا
این پا و اون پا کردن

پاهای ضربدری نشان دهنده عدم تمایل به شنیدن صحبت های دیگران است، به خصوص زمانی که دست ها نیز ضربدری قرار گرفته اند.

پاها نیز نشان دهنده برخی اطلاعات می باشد. به جهت قرارگیری پاهای فرد در طول مکالمه توجه نمایید.

اگر پاهایشان به سمت جلو می باشد، تمایل آنها به ترک مکالمه بیش از ادامه دادن آن است. اگر پاهای او به سمت شما باشد، احتمالاً آن فرد از گفتگو لذت می برد و به ادامه گفتگو تمایل دارد.

دست ها

بسیاری از افراد برای تاکید حرفهایشان هنگام صحبت کردن از حرکات استفاده می کنند که از فواید مستقیمی برخوردارست، طبق تحقیقات بعمل آمده بیان می شود در صورتی تمایل به پاسخ سریع دادن به پرسشی داریم که گوینده سوال را با حرکات و اشاراتی بپرسد.

هر چه حرکت و اشارات مشتاقانه تر باشد، احساس احتمالی هیجان بیشتر است. اکثر افراد با حرکت و اشاره با کسانی که حس نزدیکی به انها دارند، صحبت می نمایند.

در اینجا چند چیز خاص برای تماشا وجود دارد:

دست های دراز شده با کف دست ها به سمت بالا بازتاب ناخودآگاه گشاده رویی می باشد.
مشت های گره کرده نشان دهنده خشم یا ناامیدی ، به خصوص در فردیست که سدر صدد فرونشاندن احساساتش است. امکان دارد متوجه حالت خنثی چهره شان و حتی حالت آرامشان شوید.
لمس غریزی گونه نشان‌دهنده ملاحظه دقیق موضوع توسط فرد یا علاقه زیاد او به آنچه گفته می شود،می باشد.

نشانه های تنفسی در زبان بدن

هنگام تحت استرس بودن، تنفستان بالا می رود. ممکن است استرس ، مثبت یا منفی باشد، بنابراین فردی که سریع نفس می کشد به حالات زیر دچارست:
- هیجانزده
- مضطرب
- عصبی یا نگران
نفس طولانی و عمیق نشان دهنده:
- تسکین
- خشم
- خستگی
معمولاً نفس‌های آهسته‌تر نشان دهنده حالتی از آرامش یا متفکر بودن است. الگوهای تنفسی معمولی چندان برجسته نمی باشند، اما تنفس فردی بسیار کنترل شده یا دقیق به نظر می رسد. غالبا کنترل عمدی در زمان فرونشانی احساسی قوی مانند خشم رخ می دهد.

در نظر گرفتن موقعیت های بدن

اینکه یک نفر چگونه می ایستد یا می نشیند و کجا این کار را انجام می دهد نشانه هایی از احساس او را ارائه می دهد.

وضعیت بدن

وضعیت بدن یا نحوه نگه داشتن خود همیشه به آسانی قابل کنترل نیست و درک موقعیت را سخت می سازد. وضعیت بدن، نگرشهایی را به‌ویژه زمانی که معمولاً با نحوه رفتار فرد متفاوت است، ارائه می دهد.

در اینجا مواردی که باید در پی آنها باشید، ارائه می شود:

تکیه دادن به دیوار یا تکیه گاه نشان دهنده خستگی یا بی علاقگی می باشد.
معمولاً خم شدن برای مکالمه نمودن یا خم شدن به سمت کسی نشان دهنده علاقه یا هیجان است.
صاف ایستادن، گاهی اوقات با دست روی باسن، نشان دهنده هیجان، اشتیاق و اعتماد به نفس است.
صاف ایستادن درحالیکه دست ها در کنار فرد است ، حالت استراحت معمولی است که نشان دهنده تمایل به مشارکت در گفتگو و گوش دادن است.
لم دادن سر به یک دست نشان دهنده علاقه است. هنگامی که سر در میان هر دو دست است، نشان دهنده کسالت یا خستگی می باشد.
کج کردن سر یا بدن به یک طرف نشان دهنده علاقه و تمرکز است. همچنین بسته به سایر نشانه های زبان بدنی نشان دهنده جذابیت نیز می تواند باشد.

وضع اندام در زبان بدن

وضعیت نحوه نگه داشتن بدن نیز بخش مهمی از زبان بدنی را نشان می دهد.

اصطلاح posture به معنای وضعیت اندام، به نحوه نگه داشتن بدن خود و همچنین فرم فیزیکی کلی فرد اشاره دارد.

وضعیت بدن ،اطلاعات زیادی را در مورد احساس فرد و همچنین نکاتی در مورد ویژگی های شخصیتی، مانند اعتماد به نفس، آزاد بودن یا تسلیم بودن فرد، به او منتقل می کند.

به عنوان مثال، صاف نشستن می تواند نشان دهنده تمرکز فرد و توجه به چیزی که در حال وقوع است،باشد. از سوی دیگر، نشستن با بدن خمیده به جلو، نشان دهنده بی حوصلگی یا بی تفاوتی فرد باشد.

هنگامی که در صدد درک زبان بدنی هستید، سعی کنید به برخی از سیگنال هایی که وضعیت بدن فرد ارسال می کند توجه کنید.

وضعیت باز یا گسترده شامل باز نگه داشتن تنه بدن و در معرض دید قرار گرفتن است. این نوع وضعیت نشان دهنده دوستی، گشاده رویی و تمایل است.
وضعیت بسته شامل پنهان کردن تنه بدن اغلب با خم شدن به جلو و روی هم نگه داشتن دست ها و پاها است. این نوع وضعیت نشانگر خصومت، دشمنی و اضطراب است.

فضای شخصی

آیا تا به حال شنیده اید که شخصی به نیاز برای داشتن فضای شخصی اشاره کند؟ آیا تا به حال شده است که احساس ناراحتی کنید وقتی کسی خیلی نزدیک شما می ایستد؟

اصطلاح پروکسمیک که توسط ادوارد تی هال، انسان شناس ابداع شد، به فاصله بین افراد در هنگام تعامل اشاره دارد. همانطور که حرکات بدن و حالات چهره، اطلاعات غیرکلامی زیادی را به هم منتقل می کنند، فضای فیزیکی بین افراد نیز چنین است.

هال به توصیف چهار سطح فاصله اجتماعی که در موقعیت‌های مختلف رخ می‌دهد اشاره نموده است.

فاصله

گاهی اوقات میزان فاصله فیزیکی فرد با شما در هنگام صحبت نشان دهنده خلق و خو یا احساسات او نسبت به شما می باشد.

به خاطر داشته باشید که بسیاری از مردم حفظ فاصله بیشتر بین خود و دیگران، به خصوص افرادی که شناخت خوبی از آنها ندارند را ترجیح می دهند.

از سوی دیگر، برخی از افراد احساس به اختصاص فضای شخصی کمتری عادت کرده اند. آنها خیلی نزدیک به دیگران می ایستند یا می نشینند چرا که سبک تعاملشان اینگونه است.

همانطور که گفته شد، برخی از رفتارهای خاص نشان می دهد که:

کسی که مرتباً نزدیک شما می ایستد یا می نشیند، به احتمال زیاد از همراهی با شما لذت می برد.
کسی که جدا از شما می ایستد و اگر شما یک قدم به جلو بردارید، یک قدم به عقب برمی دارد، احتمالاً تمایل به حفظ فاصله (فیزیکی و عاطفی) از شما می باشد.
نزدیک نشستن جهت شرکت در مکالمه، به ویژه با لبخند یا لمس مختصر، اغلب نشان دهنده جذابیت فیزیکی است.
بالا بردن دست یا بازو هنگام برداشتن یک قدم به عقب، اغلب بیانگر تمایل فرد به برخورداری از مانع فیزیکی یا فاصله بیشتر است.

فاصله صمیمی: 6 تا 18 اینچ

این سطح از فاصله فیزیکی اغلب نشان دهنده رابطه نزدیکتر یا راحتی بیشتر بین افراد است. معمولاً در هنگام تماس صمیمی مانند در آغوش گرفتن، زمزمه کردن یا لمس کردن رخ می دهد.

فاصله شخصی: 1.5 تا 4 فوت

فاصله فیزیکی در این سطح معمولاً بین افرادی که اعضای خانواده یا دوستان نزدیک هستند رخ می دهد. هر چه افراد بتوانند در حین تعامل به راحتی بایستند ، نشانگر میزان صمیمیت در رابطه آنها می باشد.

فاصله اجتماعی: 4 تا 12 فوت.

این سطح از فاصله فیزیکی اغلب در افراد آشنا دیده می شود.

با کسی که نسبتاً خوب می‌شناسید، مانند همکارتان که هفته‌ای چند بار می‌بینید، امکان دارد در فاصله نزدیک‌تر نیز احساس راحتی کنید.

در مواردی که طرف مقابل را به خوبی نمی شناسید، مانند راننده تحویل پستی که فقط یک بار در ماه می بینید، ممکن است فاصله 10 تا 12 فوتی راحت تر باشد.

فاصله عمومی: 12 تا 25 فوت

فاصله فیزیکی در این سطح اغلب در موقعیت های سخنرانی عمومی استفاده می شود. صحبت کردن در مقابل کلاس پر از دانش آموز یا ارائه یک سخنرانی در محل کار نمونه های خوبی از چنین موقعیت ها می باشد.

همچنین توجه به این نکته حائز اهمیت است که سطح فاصله شخصی مورد نیاز برای احساس افراد از فرهنگی به فرهنگی دیگر متفاوت می باشد.

یکی از مثال‌های متداول، تفاوت بین مردم فرهنگ‌های لاتین و مردم آمریکای شمالی است. مردم کشورهای لاتین زمانی احساس راحتی بیشتری هنگام تعامل دارند که نزدیک به هم باشند، در حالی که افراد آمریکای شمالی به فاصله شخصی بیشتری برای راحت بودن نیاز دارند.

نقش ارتباط غیرکلامی

زبان بدن نقش های زیادی در تعاملات اجتماعی ایفا می کند که به تسهیل موارد زیر کمک می کند:

جلب اعتماد: برقراری ارتباط چشمی، تکان دادن سر در حین گوش دادن و حتی بازتاب ناخودآگاه زبان بدنی فرد دیگر، همگی نشانه های ایجاد ارتباط شما و شخص دیگر می باشد.
تاکید بر یک نکته: لحن صدای شما و نحوه درگیر کردن شنوندگان با حرکات دست و بازو، یا نحوه اشغال فضا، همگی راههای تاثیرگذاری بر نحوه ارسال پیام است.
آشکار کردن حقایق: وقتی زبان بدن کسی با آنچه که می‌گوید مطابقت ندارد، ممکن است به طور شهودی متوجه این واقعیت شویم که او اطلاعاتی را پنهان می‌کند، یا شاید در مورد احساسش صادق نمی باشد.
هماهنگی با نیازهای خود: زبان بدنی مان، چیزهای زیادی را در مورد احساسمان آشکار می کند. به عنوان مثال، آیا هنگام فشار دادن فک خود و/یا لب های خود ، در حالتی درهم و برهم هستید ؟ این نشانه،نشانه تحریک کننده بودن محیطی است که در حال حاضر در آن هستید. بدن شما به شما می گوید که احساس ناامنی، استرس یا هر احساس دیگری دارید.

با این حال، به یاد داشته باشید که فرضیات شما در مورد معنای زبان بدنی دیگران ،همیشه درست از آب در نمی آید.

زبان بدن به شما چه چیزی می گوید؟

زبان بدنی بیانگر احساسات هر فرد در زمان احساس اضطراب، عصبانیت، هیجان یا هر احساس دیگری می باشد. همچنین ممکن است نشان دهنده ویژگی های شخصیتی باشد (یعنی اینکه آیا فردی خجالتی است یا برونگرا). اما زبان بدنی گمراه کننده می باشد که بستگی به خلق و خو، سطح انرژی و شرایط فرد دارد. در حالی که در برخی موارد، به عنوان مثال، عدم ارتباط چشمی نشان دهنده غیرقابل اعتماد بودن است، به این معنا نیست که شما نباید به کسی که به چشمان شما نگاه نمی کند،اعتماد کنید. امکان دارد حواس آن فرد پرت شده باشد و به فکرچیز دیگری باشد. یاامکان دارد نوعی تفاوت فرهنگی باشد.

چگونه ارتباطات غیرکلامی خود را بهبود بخشید

اولین قدم در بهبود ارتباطات غیرکلامی خود توجه کردن است. سعی کنید ببینید آیا می‌توانید از نشانه‌های فیزیکی دیگران و همچنین نشانه‌های خودتان استفاده کنید.

شاید وقتی کسی داستانی برایتان تعریف می کند، تمایلتان نگاه کردن به زمین باشد. برای نشان دادن توجهتان به آنها ،ممکن است به جای برقراری تماس چشمی و حتی لبخندی خفیف ،خود را بی آلایش و درگیر نشان دهید.

استفاده از زبان بدنی با قصد و نیت تماماً برای یافتن تعادل است. به عنوان مثال، زمانی که قبل از مصاحبه شغلی با کسی دست می‌فشارید، تا حدی محکم نگه داشتن آن می‌تواند نشانگر حرفه‌ای بودن باشد. اما، گرفتن بیش از حد تهاجمی آن ممکن است باعث درد یا ناراحتی شخص دیگر شود. حتماً در نظر داشته باشید که دیگران چه احساسی دارند.

علاوه بر این، به توسعه هوش هیجانی ادامه دهید. هر چه بیشتر با احساس خود در تماس باشید، درک اینکه حس دیگران نسبت به شما چگونه است، آسان تر است. شما می توانید تشخیص دهید که چه زمانی فردی باز و پذیرا هستید یا از سوی دیگر، آیا خود را محصور نموده و به فضایی برای خود نیاز دارید.

اگر بخواهیم احساس خاصی داشته باشیم، می توانیم از زبان بدن خود به نفع خود استفاده کنیم. به عنوان مثال، تحقیقات نشان می دهد که افرادی که وضعیت نشستن عمودی خود را در هنگام مواجهه با استرس حفظ می‌کنند، در مقایسه با افرادی که حالت نشسته دارند از سطح بالاتر عزت نفس و خلق و خوی مثبت‌تر برخوردارند.

البته، این ارتباط کلامی و غیرکلامی و همچنین بافت موقعیتی است که اغلب در تلاش برای رسم تصویری کامل است.

درک زبان بدنی پیچیده و دشوار است. در واقع، رشته مطالعاتی کامل به نام مطالعات کینزی وجود دارد که به درک ارتباطات غیرکلامی اختصاص دارد.

به طور طبیعی طی مکالمه یا تعامل اجتماعی ،مشاهده تغییرات جزئی در وضعیت بدن و تغییر در حالت چهره امری عادی می باشد. با این حال، فردی که وضعیت ایستادن با ثبات یا حالت چهره ثابتی دارد، تلاش زیادی برای پنهان نمودن احساسات واقعی خود می نماید.

اگر در درک زبان بدنی مشکل دارید، این نکات را در نظر داشته باشید:

با آنها صحبت کنید. این که در مورد احساس فردی،سوال بپرسید، هیچ گاه آزاردهنده نیست. اگر متوجه پای بی قرار یا مشت های گره شده شدید، سعی کنید آنها را کنار بکشید و بپرسید که آیا همه چیز خوب است یا خیر.
زبان بدن قبلی آنها را در نظر بگیرید. زبان بدنی از فردی به فرد دیگر متفاوت است. اگر زبان بدنی منحصر به فرد یک شخص ، متفاوت به نظر برسد، نشانه وقوع امری در سطوح زیرین است.
سطحی از تماس چشمی را هدف بگیرید. شما مجبور نیستید خیره شوید یا تماس چشمی مداوم داشته باشید، اما چنین کاری سبب انجام گفتگویی بهتر می شود. به علاوه، زمانی که به شخصی نگاه می کنید، با احتمال زیادی متوجه زبان بدنی او می شوید.
گوش دادن را به خاطر بسپارید. برقراری ارتباط خوب مستلزم گوش دادن است. برای رمزگشایی ژست‌ها یا موقعیت‌های کسی که فراموش کرده‌اید به حرف‌های او گوش دهید، زیاد درگیر نشوید.

به طور کلی، شما نمی توانید تنها بر اساس زبان بدن افراد، تصویر کاملی از تفکر و احساس آنها را به دست آورید. وقتی زبان بدنی را در متن کلمات آنها قرار می دهید، اطلاعات بیشتری نسبت به زمانی که هر یک از انواع ارتباط را به تنهایی در نظر می گیرید، به دست می آورید.