اختلال اضطراب چیست؟ راهنمای کامل اضطراب

اختلال اضطراب چیست؟ تجربه گاه به گاه اضطراب، بخش طبیعی زندگی هر فردی محسوب می شود. با این حال، افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی اغلب دچار نگرانی و ترس شدید، بیش از حد و مداوم در مورد موقعیت های روزمره زندگیشان می شوند. اختلالات اضطرابی غالبا شامل بروز دوره های مکرر احساس ناگهانی اضطراب و ترس یا وحشت شدید است که در عرض چند دقیقه به اوج خود می رسد (حملات پانیک).

بروز احساسات اضطراب و هراس با فعالیت های روزانه تداخل دارند، کنترل این احساسات دشوار است، با خطر واقعی تناسب ندارد و برای مدت طولانی تداوم دارند.  برای جلوگیری از بروز این احساسات ،امکان دارد از مکان ها یا موقعیت هایی دوری کنید.  علائم اضطراب در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می شود و تا بزرگسالی ادامه می یابد.

 نمونه های اختلالات اضطرابی عبارتند از: اختلال اضطراب فراگیر، اختلال اضطراب اجتماعی (فوبیا اجتماعی)، فوبیاهای خاص و اختلال اضطراب جدایی.  امکان دارد شما به بیش از یک اختلال اضطرابی مبتلا باشید. گاهی اوقات، اضطراب ناشی از بروز بیماری پزشکی است که نیاز به درمان دارد.

به هر نوع اضطرابی که مبتلا باشیند، درمان آن به شما کمک می کند.

• اضطراب منجر به بروز احساس نگرانی یا ترس در شما می شود.
• اضطراب سبب بروز علائم جسمانی مانند ضربان قلب سریع یا تعریق می شود.
• اضطراب، واکنش طبیعی انسان در موقعیت های خاص مضطرب کننده می باشد.اگر همیشه یا بیشتر مواقع احساس اضطراب می کنید، احتمالا دچار اختلال اضطراب شدید.
• شما می توانید از اختلالات اضطرابی بهبود پیدا کنید. درمان و پشتیبانی در دسترس شماست.
• پزشک شما درمانی را به شما پیشنهاد می دهد. موارد درمانی ارائه شده به علائم و شدت آنها بستگی دارد.

 اختلالات اضطرابی چیست؟

 همه ما گاهی اوقات احساس اضطراب، نگرانی و ترس داریم،چنین احساساتی پاسخ های عادی به موقعیت های خاص می باشند. برای مثال، ممکن است نگران مصاحبه شغلی یا پرداخت به موقع صورت حساب باشید.  این احساسات ،آگاهی نسبت به خطرات و کارهایی که باید در یک موقعیت دشوار یا خطرناک انجام دهید، را به شما ارائه می دهد.  چنین واکنشی با نام «جنگ یا گریز» شناخته می شود.

مغز شما با ترشح هورمون های استرس مانند آدرنالین و کورتیزول به تهدید یا خطر پاسخ می دهد.  حتی اگر این خطر ،واقعی نباشد، هورمونها سبب بروز علائم جسمانی اضطراب می شوند. زمانیکه موقعیت تهدید کننده به اتمام می رسد، معمولاً بدن شما به حالت عادی باز می گردد.

 اما اگر به اختلال اضطرابی مبتلا باشید، احساس ترس و خطر مداومی دارید و این احساس مدت ها پس از اتمام موقعیت تهدید آمیز، برنامه روزانه شما را مختل می کند. چنین احساساتی سبب می شود که فکر کنید اوضاع بدتر می شود.

  تجربه هر کس در مورد اختلالات اضطرابی متفاوت است. همه افراد مبتلا به اختلال اضطراب، دچار علائم مشابهی نمی شوند.

علائم ذهنی اضطراب عبارتند از:

• افکار مسابقه ای
• افکار بیش از حد غیرقابل کنترل
• مشکلات تمرکز
• احساس ترس، وحشت، «وقوع رویدادی قریب الوقوع»
• احساس تحریک پذیری
• افزایش گوش بزنگی برای وقوع خطر
• مشکلات خواب
• تغییر در اشتها
• تمایل به رهایی از موقعیتی که در ان هستید
• جدایی

اگر حس جدایی دارید ،این احساس در شما ایجاد می شود که به بدن خود متصل نیستید.  یا گویی در حال تماشای اتفاقات اطراف خود هستید، بدون اینکه آن را احساس کنید.

 علائم جسمانی هنگام بروز اضطراب عبارتند از:

• تعریق
• تنفس سنگین و سریع
• گرگرفتگی یا سرخ شدن
• خشکی دهان
• لرزش
• ریزش مو
• ضربان قلب سریع
• خستگی مفرط یا کمبود انرژی
• سرگیجه و غش، و
• معده درد و احساس بیماری

در صورتیکه اضطراب تحت درمان قرار نگیرد، منجر به افسردگی می شود.

 

چه کسانی در معرض خطر اختلالات اضطرابی هستند؟

 ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی سبب افزایش خطر ابتلا به اختلالات اضطرابی در فرد می شود.  در صورت دچار شدن به موارد زیر ،در معرض خطر بیشتر ابتلا به اضطراب می باشید:

• برخی از ویژگی های شخصیتی، مانند خجالتی بودن یا بازداری رفتاری-احساس ناراحتی و اجتناب از افراد، موقعیت ها یا محیط های ناآشنا.
• رویدادهای استرس زا یا آسیب زا در اوایل کودکی یا بزرگسالی.
• سابقه خانوادگی اضطراب یا سایر بیماریهای سلامت روان.
• بیماریهای جسمانی خاص، از جمله مشکلات تیروئید و آریتمی قلبی (ریتم غیر معمول قلب).

 اختلالات اضطرابی بیشتر در زنان رخ می دهد.  محققان هنوز در حال مطالعه چرایی بروز این اختلال هستند. امکان دارد این اختلال ناشی از هورمون های زنانه باشد، به خصوص هورمون هایی که در طول ماه در نوسان هستند.همچنین ممکن است هورمون تستوسترون نیز نقش داشته باشد، این هورمون نقش بیشتری در مردان دارد و سبب کاهش اضطراب می شود. همچنین این امکان وجود دارد که زنان با احتمال کمتری در جستجوی درمان باشند که منجر به بدتر شدن اضطراب می شود.

 چه چیزی باعث اختلالات اضطرابی می شود؟

 اختلالات اضطرابی شبیه به سایر اشکال بیماریهای روانی هستند.  آنها در نتیجه ضعف شخصی، نقص شخصیت یا مشکلات تربیتی بروز نمی نمایند.  اما محققان در مورد علت دقیق بروزاختلالات اضطرابی آگاه نیستند.  آنها گمان می کنند ترکیبی از عوامل در این امر نقش دارند:

• عدم تعادل شیمیایی: استرس شدید یا طولانی مدت سبب تغییر تعادل شیمیایی که کنترل کننده خلق و خوی می باشد،می گردد.احساس استرس زیاد طی دوره طولانی منجر به بروز اختلال اضطراب می شود.
• عوامل زیست محیطی: تجربه تروما باعث تحریک اختلال اضطراب می شود، به خصوص در فردی که احساس خطر بیشتری را به ارث برده است.
• وراثت: اختلالات اضطرابی معمولا در خانواده ها دیده می شود. مثلا امکان به ارث بردن رنگ چشم  از یک یا هر دو والدین وجود دارد.

علائم اختلال اضطراب چیست؟

با توجه به نوع اختلال اضطرابی، علائمی که دارید متفاوت است. علائم عمومی اختلال اضطراب عبارتند از:

علائم جسمی:

• سردی یا عرق کردن دست ها
• خشکی دهان
• تپش قلب
• حالت تهوع
• بی حسی یا سوزن سوزن شدن دست ها یا پاها
• تنش عضلانی
• تنگی نفس

علائم روانی :

• احساس وحشت ، ترس و ناراحتی
• کابوس
• افکار مکرر یا فلاش بک تجربیات آسیب زا
• افکار وسواسی غیر قابل کنترل.

 علائم رفتاری:

• ناتوانی در ساکن بودن و آرام بودن.
• رفتارهای تشریفاتی مانند شستن مکرر دست ها
• مشکل خواب

 چگونه بفهمم فرزندم اختلال اضطرابی دارد؟

مشکلات مربوط به اضطراب کودکان چهار ویژگی مشترک دارند.  اضطراب:

• معمولاً ترس یا تعلق خاطری که در توانایی لذت بردن از زندگی، گذراندن روز یا تکمیل وظایف اختلال ایجاد می کند.
• سبب سردرگمی در کودک و والدین می شود
• پس از توضیحات منطقی برای رفع نگرانی ها بهبود نمی یابد.
• قابل درمان است.

انواع اضطراب و علل بروز

انواع مختلف اختلال اضطراب چیست؟

 این بخش ، به بررسی رایج ترین انواع اختلالات اضطرابی پرداخته است.

• اختلال اضطراب فراگیر (GAD)
• اختلال هراس
• اختلال اضطراب اجتماعی
• فوبیا
• اختلال وسواس فکری عملی (OCD)
• کندن پوست
• کشیدن مو
• اضطراب سلامت
• اختلال بدشکلی بدن (BDD)
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

 اختلال اضطراب فراگیر (GAD)

 اختلالGAD، اختلالی شایع است.  علامت اصلی GAD، نگرانی بیش از حد در مورد فعالیت ها و رویدادهای مختلف خارج از کنترل شما می باشد.  در صورت ابتلا به GAD ، اغلب اوقات احساس اضطراب دارید. ممکن است نسبت به اطراف خود احساس «بی صبری» و گوش بزنگی داشته باشید که  بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذاردامکان دارد که این حس بر توانایی شما برای کار، سفر به مکان ها یا ترک خانه تأثیر گذارد.  همچنین ممکن است زود خسته شوید یا دچار مشکلات خواب یا تمرکز گردید.  امکان دارد دچار علائم جسمانی مانند تنش عضلانی و تعریق شوید.

  در صورت ابتلا به GAD، ابتلا به شرایط دیگری مانند افسردگی یا سایر اختلالات اضطرابی، شایع است.

 تشخیص GAD دشوار است زیرا از برخی علائم منحصر به فرد سایر اختلالات اضطرابی برخوردار نمی باشد.در صورتی که بیش از شش ماه و بیشتر روزها مضطرب بودید و تأثیر بدی بر جریانات روزمره زندگی تان گذاشته است، این احتمال وجود دارد که تشخیص پزشکتان، ابتلا به GAD باشد.

  اختلال هراس

 در صورت ابتلا به اختلال هراس، دچار حملات پانیک منظم و بدون محرک خاصی می شوید.  این حملات به طور ناگهانی رخ می دهند و احساسی شدید و ترسناک بروز می نماید.  امکان دارد در مورد حمله پانیک دیگری نیز نگران باشید.

  علائم اختلال پانیک عبارتند از:

• احساس رعب یا ترس شدید
• درد قفسه سینه یا احساس تپش قلب نامنظم
• احساس مرگ یا حمله قلبی
• عرق کردن و گرگرفتگی یا احساس سرما و لرز.
• خشکی دهان، تنگی نفس یا احساس خفگی
• حالت تهوع، سرگیجه و احساس ضعف.
• بی حسی، سوزن سوزن شدن یا احساس سوزن سوزن شدن در انگشتان دست
• نیاز به توالت رفتن
• دل پیچه
• زنگ زدن گوش

  در طول حمله پانیک حس گسستگی می کنید گویی از خودتان جدا شدید.

برخی شرایط سبب بروز حملات پانیک می شوند.  به عنوان مثال، اگر مکان های کوچک را دوست ندارید اما مجبورید از آسانسور استفاده کنید، ممکن است دچار حمله پانیک شوید.  این به این معنی نیست که شما دچار اختلال پانیک هستید.

 اختلال اضطراب اجتماعی

 گاهی اوقات، اختلال اضطراب اجتماعی به عنوان فوبیای اجتماعی شناخته می شود. بسیاری از افراد ممکن است در مورد موقعیت های اجتماعی نگران باشند، اما اگر شما به اضطراب اجتماعی مبتلا هستید، دچار ترس یا رعب شدید از موقعیت های اجتماعی یا عملکردی خواهید شد.  چنین اتفاقی،  قبل، حین یا بعد از یک رویداد، رخ می دهد.

 برخی از موقعیت‌های شایعی که سبب بروز اضطراب می شوند عبارتند از:

• سخنرانی در جمع یا گروهی.
• ملاقات با افراد جدید یا غریبه ها
• قرار ملاقات عشقی
• خوردن یا آشامیدن در ملاء عام

ممکن است نگران انجام کار  یا عمل به طرز شرم اور باشید.

شما به بروز علائم فیزیکی اضطراب خود آگاه می باشید، این علائم شامل تعریق، ضربان قلب سریع، صدای لرزان و گرگرفتکی می باشدشما در مورد متوجه شدن دیگران از اضطرابتان و قضاوت شما نگران می شوید .  متوجه می شوید که سعی در دوری از برخی موقعیت ها دارید. تشخیص می دهید که به ترس بیش از حد دچارید، اما کنترل آنها برایتان دشوار است.

پزشک عمومی ، سوالاتی در مورد علائم شما خواهد پرسید و از شما می خواهد که پرسشنامه‌ای پر کنید.  این موارد در یافتن اینکه در چه موقعیت های اجتماعی و چقدر احساس اضطراب می کنید، به آنها کمک می نماید. امکان دارد جهت ارزیابی کامل به یک متخصص سلامت روان ارجاع داده شوید.

  اگر ملاقات حضوری برای شما بسیار دشوار است، می توانید از پزشک عمومی خود، قرار تلفنی بخواهید.

فوبیا

 فوبیا، ترس شدید از یک شی، مکان، موقعیت ، احساس یا حیوان است.  فوبیا قوی تر از ترس است.  زمانی فوبیا برور می نماید که احساس خطر در یک موقعیت یا شیء افزایش یافته باشد.  فردی که به فوبیا مبتلاست، برنامه روزانه خود را به نحوی تنطیم می نماید که از چیزی که باعث اضطراب او می شود اجتناب کند.

 نمونه های شایع فوبیا عبارتند از

• فوبیای حیوانات ،مانند عنکبوت ها، مارها یا جوندگان.
• فوبیای محیطی مانند ارتفاع و میکروب.
• فوبیای موقعیتی مانند رفتن به دندانپزشک.
• فوبیای بدن مثل خون یا مریض بودن .
• فوبیای جنسی. مانند اضطراب عملکرد.

  آگورافوبیا

 آگورافوبیا، ترس از قرار گرفتن در موقعیت هایی است که فرار از آن دشوار باشد یا موقعیت‌هایی که در صورت عدم پیشبرد صحیح، کمکی در دسترس نخواهد بود که می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ترک خانه تان
• حضور در فضاهای عمومی
• استفاده از حمل و نقل عمومی
• حضور در فضاهای شلوغ

 متوجه می شوید که این موقعیت ها سبب احساس ناراحتی، وحشت و اضطراب در شما می شود. به طور کلی از برخی موقعیت ها دوری می کنیدکه بر زندگی روزمره تان تأثیر می گذارد.

آگورافوبیا ، قرار ملاقات با پزشک عمومی جهت صحبت در مورد علائم تان را دشوار می سازد.  شما حس ترک خانه و رفتن به پزشک را ندارید. اگر علائم آگورافوبیا دارید، قرار ملاقات تلفنی با پزشکتان داشته باشید.  پزشک عمومی بسته به آنچه که به آنها می گویید، بهترین گزینه های درمانی را برای شما تعیین می کند.

 اختلال وسواس فکری – عملی (OCD)

اگر مبتلا به OCD باشید، دچار وسواس، اجبار یا هر دو خواهید شد.

• وسواس، فکر یا تصویری ناخواسته است که مدام به آن فکر می کنید و تا حد زیادی خارج از کنترل شماست. نادیده گرفتن این موارد می تواند دشوار باشد.  این افکار آزاردهنده هستند و سبب احساس ناراحتی و اضطراب می شوند.
• اجبار چیزی است که شما به طور مکرر به آن فکر می کنید یا برای تسکین اضطراب انجام می دهید و امکان دارد پنهان یا آشکار باشد.  مانند گفتن عبارتی در دهن خویش برای آرام کردن خود. یا چک کردن قفل بودن درب ورودی.

این باور در شما شکل گرفته است که اگر کارهایی را انجام ندهید، اتفاق بدی برایتان رخ خواهد داد.  ممکن است متوجه شوید که تفکر و رفتارتان منطقی نیست اما هنوز متوقف کردن آن بسیار دشوار است.

 اگر فکر می کنید مبتلا به OCD هستید با پزشک عمومی خود صحبت کنید.  پزشک،گزینه های درمانی را با شما در میان می گذارد.

کندن پوست

کندن پوست که با نام درماتيلومانيا شناخته مي شود،  اختلال کنترل تکانه است. شما به طور منظم پوست تان را می کنید. اغلب اقدام به کندن پوست سالم تان می نمایید که باعث آسیب به پوست تان ، از جمله خونریزی، کبودی و گاهی اوقات علائم دائمی می شود. معمولاً پوست صورت خود را انتخاب می کنید اما ممکن است نواحی دیگر بدن را نیز انتخاب کنید. برایتان سخت خواهد بود که جلوی انجام آن را بگیرید.

 هیچ کس دلیل کندن پوست را نمی داند. تصور بر این است که نوعی اعتیاد باشد.  یا تنش و استرس را از بین ببرد.  ابتلا همزمان به OCD و درماتیلومانیا ، شایع است.

پزشک عمومی ترتیب ملاقاتتان با پزشک متخصص سلامت روان مانند روانپزشک را می دهد.

کشیدن مو

 از نظر پزشکی، کشیدن مو با نام تریکوتیلومانیا شناخته می شود که اختلال کنترل تکانه است.  در صورت داشتن این عارضه، میل به کندن موهای سر یا نواحی دیگری مانند بازوها، مژه ها، پاها یا ناحیه شرمگاهی دارید.  توقف این کار برایتان دشوار است.

دچار تنش بالایی می شوید که با کشیدن موهایتان ،خود را آرام می کنید،حتی متوجه کارهایی که می کنیدف نمی شوید.

  توقف مو کندن برایتان دشوار است و منجر به ریزش مو می شود.این کار حس گناه را در شما ایجاد می کند و سبب شرمساری می گردد و برنحوه احساس نسبت به خودتان یا نگرش شما نسبت به دوستان و خانواده تان تأثیر می گذارد.

پزشک شما موارد زیر را برای تشخیص وضعیت شما بررسی می کند.

• شما به طور مکرر موهای خود را می‌کشید و باعث ریزش مو می‌شوید.
• قبل از اینکه موهای خود را بیرون بیاورید، تنش فزاینده‌ای را احساس می‌کنید
• وقتی موهای خود را بیرون می‌کشید، احساس آرامش یا لذت می‌کنید.
• کندن موهایتان بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد یا باعث ناراحتی شما می شود.

 اضطراب سلامتی

 اگر اکثراوقات نگران این هستید که بیمار می باشید، ممکن است دچار اضطراب سلامتی شوید.ممکن است:

• نگران از قلم افتادن مطلبی از سوی پزشک باشید
• اکثر اوقات اقدام به کنترل بدن خود جهت یافتن علائم بیماری می نمایید.
• دائماً نگران سلامتی خود هستید
• زمان زیادی را صرف پرسیدن این سوال از مردم می کنید که آیا فکر می کنند شما بیمار هستید یا خیر
• زمان زیادی را صرف تماشای اطلاعات بهداشتی در اینترنت، تلویزیون یا روزنامه ها می کنید یا
• طوری رفتار می کنید که گویی بیمار هستید.

علائمی مانند سردرد یا ضربان قلب تند می تواند ناشی از اضطراب باشد.  اما اگر اضطراب سلامتی دارید، امکان دارد این علائم را با علائم بیماری اشتباه بگیرید.

 اختلال بدشکلی بدن (BDD)

در صورت ابتلا به  BDD افکار ناراحت کننده ای در مورد ظاهر خود خواهید داشت.  افکار از بین نمی روند و تأثیر زیادی در زندگی روزمره دارند.

این به معنای مغرور بودن در مورد ظاهر نیست.  امکان دارد این باور را داشته باشید که زشت هستید و همه شما را زشت می بینند، حتی اگر به شما اطمینان دهند که این درست نیست.  یا ممکن است باور داشته باشید که افراد بر ناحیه ای از بدن شما مانند جای زخم یا خال مادرزادی تمرکز کردند. این نوع اضطراب، بسیار ناراحت کننده است و منجر به افسردگی می شود.

ممکن است زمان زیادی را صرف انجام کارهای زیر کنید:

• خیره شدن به صورت یا بدن خود در آینه.
• مقایسه ویژگی های خود با دیگران
• آرایش غلیظ نمودن
• فکر کردن به جراحی پلاستیک در صورتیکه به آن نیاز ندارید.

 اگر فکر می کنید به  BDD مبتلا هستید با پزشک عمومی خود صحبت کنید.  آنها رروشهای درمانی را در اختیارتان می گذارند.  پزشک عمومی ترتیب ملاقات شما با تیمی مجرب در زمینه BDD را می دهد.

اختلال استرس پس از حادثه (PTSD)

اگر علائم اضطراب شما پس از یک رویداد استرس زا یا ناراحت کننده بروز نماید، یا اگر دچار دوره طولانی تروما شده باشید، احتمال ابتلا به PTSD خواهید داشت.

علل ابتلا به اختلالات اضطرابی چیست؟

  ما اطلاعات کاملی در مورد علل بروز اختلالات اضطرابی نداریم.  اما تصور می شود که عوامل زیر سبب بروزاضطراب می شوند.

  ژنتیک: به نظر می رسد برخی از افراد مضطرب تر از برخی دیگر به دنیا می آیند. ممکن است بواسطه ژن هایتان دچار اضطراب شوید.

تجربه زندگی: وقوع تجربیات بدی مانند سوء استفاده یا از دست دادن عزیز.  همچنین می تواند شامل تغییرات بزرگ در زندگی مانند نقل مکان به خانه، از دست دادن شغل یا بارداری باشد.

مواد مخدر: کافئین موجود در قهوه و الکل باعث بروز احساس اضطراب در شما می شود.  مواد مخدر غیرقانونی که به عنوان مواد مخدر خیابانی نیز شناخته می شود در بروز اضطراب تأثیر درند.

موقعیت: گاهی اوقات علت بروز اضطرابتان را می دانید.  هنگامی که مشکل برطرف می شود، اضطراب شما نیز ازبین می رود.

اختلال اضطراب چگونه درمان می شوند؟

می توانید بررسی کنید که چه درمان و مراقبتی برای اختلالات اضطرابی در وب سایت موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی(NICE) توصیه می شود

 NICE ، دستورالعمل هایی را برای نحوه برخورد متخصصان بهداشت با شرایط خاص ارائه می کند.  NICE فقط دستورالعمل هایی را برای موارد زیر ارائه می کند:

• اختلال اضطراب فراگیر (GAD) و اختلال هراس
• اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) و اختلال بدشکلی بدن (BDD)
• اختلال استرس پس از سانحه ( PTSD ) و
• اختلال اضطراب اجتماعی

  در ادامه برخی از درمان‌های اختلالات اضطرابی را شرح داده‌ایم. درمان هایی که به شما پیشنهاد می شود به نوع اختلال اضطرابی که دچارید، بستگی دارد.

  نظارت بر علائم اضطراب 

 برخی از اختلالات اضطرابی، مانند اختلال اضطراب فراگیر (GAD) بدون هیچ درمانی یا بعد از آموزش و مشاوره پزشک، به خودی خود بهتر می شوند.  پزشک، علائم را بررسی می کند تا ببیند آیا بهبود می یابند یا خیر و آنها در مورد داروهایی که می توانید بدون نسخه تهیه کنید با شما صحبت خواهند کرد.

خودیاری انفرادی بدون کمک دیگران

این روش، شامل کار با کتاب یا برنامه کامپیوتری است.  متخصص آموزش دیده ای از شما پشتیبانی خواهد نمود.

• اطلاعات مکتوب یا الکترونیکی مبتنی بر اصول رفتار درمان شناختی.
• دستورالعمل کار بر روی مواد در حداقل 6 هفته.
• پشتیبانی بسیار مختصر درمانگر مانند مکالمه تلفنی 5 دقیقه ای.

  خود یاری هدایت شده فردی

 شما باید:

• مطالب مکتوب یا الکترونیکی دریافت کنید
• توسط متخصص آموزش دیده ای پشتیبانی شوید، که برنامه خودیاری را ارائه می دهد و پیشرفت ها و نتایج را بررسی می کند، و
• برای استفاده از مواد، چه به صورت رو در رو یا چه به صورت تلفنی، پشتیبانی دریافت کنید.

گروه های آموزشی روانی

 آموزش روانی به این معنی است که شما مطالبی را در مورد علائم خود و نحوه مدیریت آنها فرا گیرید.

  یادگیری شما باید:

• مبتنی بر CBT باشد
• شما را درگیر کند.
• شامل کمکهایی از متخصص آموزش دیده باشد.
• شامل کتابچه خودیاری باشد.
• درمانگر حدود 12 نفر را درمان می کند
• و معمولاً 6 جلسه هفتگی است که هر جلسه 2 ساعت طول می کشد.

 اگر این درمان ها مؤثر واقع نشدند، باید رفتار درمانی شناختی (CBT)، آرام سازی کاربردی یا دارو ارائه شود.

 رفتار درمانی شناختی (CBT)

 CBT به درک روابط موجود بین افکار، احساسات و رفتار تان کمک می کند. به شما دریافتن روشهای غلبه بر اضطراب از طریق به چالش کشیدن افکار و باورهای منفی کمک می نماید.

بسته به نوع اختلال اضطرابی که دارید ، جلسات فردی یا گروهی به شما توصیه می شود.  اگر دچار اختلال اضطراب اجتماعی هستید، نباید به جلسات گروهی CBT بروید.

 آرام سازی کاربردی

 آرام سازی کاربردی به این معنی است که شما طی زمانی معین بر شل کردن عضلات خود به روشی خاص تمرکز نمایید. به عنوان مثال، روش شل کردن عضلاتتان را فرا گیرید تا بتوانید راحت تر به خواب بروید.

درمانگر آموزش دیده تکنیک های مختلفی را برای مدیریت شرایط به شما آموزش می دهد.

 بسته به اضطرابی که دارید، معمولاً 12 تا 15 جلسه یک ساعتی در هفته طول می کشد.  اگر زودتر بهبود پیدا کنید، جلسات کمتر می شود و در صورت نیاز ،جلسات بیشتری برگزار خواهد شد.

  درمان روان پویشی کوتاه مدت

 این نوع درمان بر نیروهای مختلف زندگی شما تمرکز دارد که باعث بروز مشکلاتی برای شما می شود.  هدف از درمان، توجه، درک و کار با مشکلاتی است که از دوران کودکی شروع شده اند. درمانگرتان  به شما کمک می کند تا مهارت های اجتماعی خود را بهبود بخشید.

 این نوع درمان ،کاربرد خاصی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی دارد.  معمولاً حداکثر 25 یا 30 جلسه 50 دقیقه ای طول می کشد.  معمولاً درمان طی دوره 6 تا 8 ماهه انجام می شود.

 رویارویی و جلوگیری از پاسخ (ERP)

 این درمان ،کاربرد خاصی در افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری جبری (OCD) دارد. درمانگر، شما را تشویق می کند تا افکار وسواسی خود را تجربه کنید و به شما کمک می کند تا آنها را به روشی متفاوت کنترل کنید. آنها بر سختی کار فائق می آیند.

حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکات چشم (EMDR)

عمدتاً از روش گفتار درمانی برای درمان افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) استفاده می شود.

  در حین فکر کردن به رویداد آسیب زا ، حرکات چشم خواهید داشت. EMDR به مغز شما کمک می کند تا با خاطرات دردناک به روشی متفاوت برخورد کنید. و برایتان کمتر دردناک باشد

 داروهای ضد اضطراب

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI)

SSRI ها از جمله داروهای ضد افسردگی هستند که در درمان اختلالات اضطرابی استفاده می شوند.  سرترالین ،شایعترین SSRI است که برای اضطراب پیشنهاد می شود، اما SSRI های دیگری نیز در دسترس هستند.

 مهارکننده های بازجذب سروتونین و نورآدرنالین (SNRI)

 SNRIها از جمله داروهای ضد افسردگی هستند.  در صورت موثر واقع نشدن SSRI ها در رفع اضطراب، SNRI تجویز می شود.

 پرگابالین

 پرگابالین، نوعی داروست که به عنوان ضد تشنج شناخته می شود.  معمولا برای درمان صرع از داروهای ضد تشنج استفاده می شود.  اما مشخص شده است که پرگابالین به افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی کمک می کند.

 بنزودیازپین ها

پزشکان در صورتی بنزودیازپین ها را تجویز می کنند که اضطراب شما شدید باشد یا در شرایط بحرانی قرار داشته باشیدچراکه این داروها، اعتیاد آور هستند و امکان کاهش تاثیر انها در طول زمان وجود دارد.

  مسدود کننده های بتا

این داروها به کاهش علائم فیزیکی اضطراب کمک میکنند و سبب کاهش ضربان قلب سریع می شوند.

  درمان‌های مکمل

 درمان‌های مکمل درمان‌هایی هستند که عمدتا به عنوان بخشی از مراقبت‌های اصلی NHS محسوب نمی شوند.  برخی افراد این نوع درمان را برای کاهش علائم اضطراب مفید می دانند. یوگا و هیپنوتیزم از جماه این درمانهاست.

عدم رضایت از درمان

 اگر از درمان خود راضی نباشم چه کنم؟

اطلاعات بیشتری در مورد گزینه های درمانی در ادامه ارائه شده است.

  گزینه های درمانی اضطراب 

 ابتدا در مورد درمان خود با پزشک صحبت کنید.  توضیح دهید که چرا از درمانتان راضی نیستید. در مورد سایر درمانها از انها کمک بگیرید .پزشکان باید به ترجیح شما گوش دهند.  اگر درمانی که ترجیح می دهید به شما داده نمی شود، از پزشک خود بخواهید توضیح دهد که چرا برای شما مناسب نیست.

 نظر متخصص دوم

نظر دوم به این معنی است که شما دوست دارید پزشک دیگری نظر خود را در مورد درمان شما ارائه دهد.  اگر با تشخیص خود مخالف هستید، می توانید نظر دوم را بخواهید. شما حق دادن نظر دوم ندارید،  اما پزشک شما باید به دلیل شما در مورد خواستن نظر دوم گوش دهد.

کنترل علائم اضطراب

  برای کنترل علائمم اضطراب چه کنم؟

شما می توانید با مراقبت از خود یاد بگیرید که علائم خود را کنترل کنید.  مراقبت از خود، نحوه مراقبت از رژیم غذایی و خواب ،ورزش، روال کاری روزانه، روابط و احساس شماست.

سبک زندگی

 ایجاد تغییرات کوچک در سبک زندگی ،سبب بهبودی در سلامت شما می شود

داشتن برنامه روتین به بسیاری از افراد در زمینه سلامت روان کمک می کند سبب سازماندهی روزتان می شود خس هدفمندی در شما ایجاد می کند.برنامه روتین، می تواند یک روال ساده مانند خوردن در ساعت معین هر روز، رفتن به رختخواب هر روز در ساعت معین و خرید یک بار در هفته غذا باشد.

تمرینات تنفسی

 تمرینات تنفسی به آرامش شما در مواقعی که احساس اضطراب می کنید یا دچار حمله پانیک شدید، کمک می کند. اگر آنها را به طور منظم به عنوان بخشی از برنامه روزانه خود انجام دهید، بیشترین سود را خواهید داشت.

گروه های حمایتی

 می توانید به گروه حمایتی بپیوندید.  گروه حمایتی جایی است که افراد برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات، تجربیات و حمایت از یکدیگر گرد هم می آیند.

 چگونه از شخصی که از او مراقبت می کنم ،حمایت کنم؟

 می توانید موارد زیر را انجام دهید:

• اطلاعات مربوط به اختلالات اضطرابی را بخوانید.
• از فردی که تحت حمایتش دارید،علائم اضطرابش را بپرسید و در مورد برخورداری ازتکنیک های خود مدیریتی ،از آنها اطلاعات بگیرید
• اگر نگران سلامت روانی آنها هستید، آنها را تشویق به معاینه توسط پزشک عمومی نمایید.
• در صورت داشتن برنامه مراقبتی، یک کپی از برنامه مراقبت را از آنها بخواهید. اگر توسط هماهنگ کننده مراقبت حمایت می شوند، باید برنامه مراقبتی داشته باشند.
• به آنها کمک کنید تا امور مالیشان را کنترل کنند.

 آیا اختلالات اضطرابی قابل پیشگیری هستند؟

شما نمی توانید از اختلالات اضطرابی جلوگیری کنید.  اما می توانید اقداماتی را برای کنترل یا کاهش علائم خود انجام دهید:

• داروها را بررسی کنید: قبل از مصرف داروهای بدون نسخه یا داروهای گیاهی با خدمات دهنده مراقبت های بهداشتی یا داروساز صحبت کنید. برخی از این داروها حاوی مواد شیمیایی هستند که سبب بدتر شدن علائم اضطراب می شوند.
• مصرف کافئین را محدود کنید: از مصرف کافئین از جمله قهوه، چای، کولا و شکلات خودداری یا محدود کنید
• سبک زندگی سالم داشته باشید: به طور منظم ورزش کنید و از رژیم غذایی سالم و متعادل استفاده کنید.
• درخواست کمک نمایید: در صورت تجربه رویدادی آسیب زا یا ناراحت کننده، به دنبال مشاوره و حمایت باشید. انجام این کار به جلوگیری از اختلال اضطراب و سایر احساسات ناخوشایند در زندگی شما کمک می کند.

 نحوه کنارآمدن با اختلال اضطراب چگونه است؟

  مراحل متنوعی برای مقابله با علائم اختلال اضطراب وجود دارد.  چنین راهبردهایی سبب موثر واقع شدن درمان می شوند:

• به کاوش برای کنترل استرس بپردازید: روشهای کنترل استرس،مانند مدیتیشن را فراگیرید.
• به گروههای حمایتی بپیوندید: این گروهها در دسترس شخصی و آنلاین می باشند.این گروهها،افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی را ترغیب به به اشتراک گذاری تجارب و راهبردهای مقابله ای می نمایند
• تحت اموزش قرار گیرید: در مورد نوع خاص اختلال اضطرابی که مبتلایید، چیزهایی فراگیرید تا احساس کنید کنترل بیشتری دارید. به دوستان و عزیزانتان کمک کنید تا این اختلال را درک کنند و بتوانند از شما حمایت کنند.
• محدود کردن یا دوری از مصرف کافئین: بسیاری از افراد مبتلا به اختلال اضطراب متوجه می شوند که کافئین سبب بدتر شدن علائم شان می شود.
• با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید: خدمات دهنده شما ،شریک درمانی تان است. اگر احساس می کنید که درمان جواب نمی دهد یا در مورد داروهای خود سؤالی دارید، با خدمات دهنده تان تماس بگیرید.  در کنار همدیگر می توانید بهبود را جلو برید.

نحوه ارتباط سندرم روده تحریک پذیر (IBS) با اختلالات اضطرابی چگونه است؟

برخی افراد اثرات استرس را در شکمشان احساس می کنند. افراد مبتلا به IBS ، مشکلات ناراحت کننده ای در هضم، از جمله شکم درد ، یبوست و اسهال دارند. آنها اغلب مبتلا به اضطراب و افسردگی هستند و می توانند سبب بدتر شدن علائم شوند.

ارتباط بین IBS و اضطراب تا حدودی از طریق سیستم عصبی می باشد که سبب کنترل کولون می شود. پاسخ سیستم عصبی به استرس بر معده تاثیر می گذارد. در میان افرادی که تحت درمان IBS هستند، 50 درصد تا 90 درصد به اختلال اضطراب یا افسردگی مبتلا هستند. درمان IBS شامل مدیریت استرس و روان درمانی برای تسکین علائم می باشد.

چه زمانی باید برای اختلال اضطرابی به اورژانس مراجعه کنم؟

ممکن است علائم اختلال اضطرابی شبیه علائم حمله قلبی یا سایر بیماریهای اورژانسی باشد. خدمات دهنده مراقبت های بهداشتی شما را از نظر شرایط جدی یا تهدید کننده زندگی تحت معاینه قرار می دهد.

  از دکتر چه بپرسم؟

اگر مبتلا به اختلال اضطرابی هستید، این سوالات را از پزشک خود بپرسید:

• بهترین درمان برای من چیست؟
• آیا به دارو نیاز دارم؟ چه نوعی ؟
• چه مدت باید دارو مصرف کنم؟
• چه نوع روان درمانی بهتر عمل می کند؟
• برای کنترل علائمم چه کار دیگری می توانم انجام دهم؟
• در معرض خطر چه بیماریهایی هستم؟

  حرف آخر

اختلال اضطرابی، سبب سخت گذراندن روز برای فرد مبتلا می شود. علائم اختلال اضطراب شامل عصبانیت، وحشت و ترس است. همچنین دچار علائم جسمانی مانند تعریق و ضربان قلب سریع می شوید.  اما نیازی نیست اینگونه زندگی کنید درمانهای موثر متنوعی برای اختلال اضطراب در دسترس است.  با خدمات دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید تا به درک درستی در مورد تشخیص و ارائه بهترین برنامه درمانی دست یابید. اغلب، درمان ترکیبی از داروها و تراپی است.  داروهای ضد اضطراب و داروهای ضد افسردگی همراه با CBT به بهتر شدن حالتان کمک می کنند.