اختلال دوقطبی چیست؟

فهرست مطالب

اختلال دوقطبی چیست؟ اختلال دوقطبی، وضعیت سلامت روان است که با تغییرات شدید خلق و خوی مشخص می شود. علائم کلیدی عبارتند از:

دوره های شیدایی، یا خلق و خوی فوق العاده سطح بالا
دوره های افسردگی، یا خلق و خوی پایین

اصطلاحات قدیمی اختلال دوقطبی شامل افسردگی شیدایی و بیماری دوقطبی است. اختلال دوقطبی ، بیماری نادری نیست. در واقع، منبع معتبر مؤسسه ملی سلامت روان بیان می دارد که 2.8 درصد بزرگسالان ایالات متحده – یا حدود 5 میلیون نفر- به اختلال دوقطبی مبتلا هستند.

اگرچه اختلال دوقطبی درمان ندارد، درمان های موثر زیادی در دسترس هستند. این گزینه‌های درمانی می‌توانند به شما کمک کنند تا در مورد کنترل دوره‌های خلقی ، مواردی را فراگیرید که می‌تواند نه تنها علائم، بلکه کیفیت کلی زندگی شما را نیز بهبود بخشد.

برای مشاوره افسردگی به این لینک مراجعه کنید

انواع اختلال دوقطبی

سه نوع اختلال دوقطبی اصلی وجود دارد: دوقطبی نوع 1، دوقطبی نوع 2 و ادواری خویی.

دوقطبی نوع 1

دوقطبی نوع 1 با ظاهر شدن حداقل یک دوره شیدایی تعریف می شود. شما دچار دوره های هایپومانیا می شوید که شدت آنها کمتر از دوره های شیدایی یا دوره های افسردگی عمده قبل و بعد از دوره مانیک می باشد. این نوع اختلال دوقطبی،افراد هر جنس به طور یکسان تحت تاثیر قرار می گیرند.

اختلال دوقطبی نوع 2

افراد مبتلا به دوقطبی نوع 2، دچار دوره افسردگی عمده می شوند که حداقل 2 هفته طول می کشد. آنها دچارحداقل یک دوره هایپومانیا نیز می شوند که حدود 4 روز طول می کشد. بر اساس بررسی منبع مورد اعتماد در سال 2017، این نوع اختلال دوقطبی ، در زنان شایع تر می باشد.

ادواری خویی

افراد مبتلا به ادواری خویی ،دچار دوره هایی از هایپومانیا و افسردگی می شوند. این دوره‌ها شامل علائمی هستند که کوتاه‌تر و شدیدتر از شیدایی و افسردگی ناشی از اختلال دوقطبی نوع یک یا دوقطبی نوع دو هستند. اکثر افراد مبتلا به این بیماری تنها به مدت 1 یا 2 ماه ،دچار هیچ علائم خلقی نمی شوند.

هنگام بحث در مورد تشخیص بیماری،پزشکتان توضیح بیشتری در مورد نوع اختلال دوقطبی ارائه می دهد.

برخی از افراد، دچار علائم خلقی مشخصی می شوند که شبیه به این سه نوع هستند. اگر این مورد در شما صدق می کند، ممکن است تشخیص زیر داده شود:

سایر اختلالات دوقطبی مشخص شده و اختلالات مرتبط
اختلالات دوقطبی نامشخص و مرتبط.

علائم اختلال دوقطبی

بمنظور تشخیص اختلال دوقطبی، باید حداقل دچار یک دوره شیدایی یا هایپومانیا شده باشید.

این دو دوره شامل احساس هیجان، تکانشگری و انرژی زیاد است، اما هایپومانیا شدیدتر از شیدایی می باشد. علائم شیدایی بر زندگی روزمره شما تأثیر می‌گذارد و منجر به مشکلاتی در محل کار یا خانه می‌شود. معمولاً علائم هایپومانیا اینطور نیست.

برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نیز دچار دوره های افسردگی عمده یا خلق و خوی «پایین» می شوند.

این سه علامت اصلی – شیدایی، هایپومانیا و افسردگی- از ویژگی های اصلی ختلال دوقطبی هستند. انواع مختلف اختلال دوقطبی شامل ترکیبات مختلفی از این علائم است.

علائم دوقطبی نوع 1

تشخیص اختلال دوقطبی نوع 1 مستلزم این است:

شما دچار حداقل یک دوره یک هفته ای شیدایی شده باشید
دچار نشانه هایی باشید که بر عملکرد روزانه شما تاثیر می گذارند
علائمی که به سایر بیماری های پزشکی یا روانی یا مصرف مواد مربوط نمی شود

شما دچار علائم روان پریشی، یا علائم شیدایی و افسردگی (معروف به ویژگی های مختلط) شوید. این علائم تأثیر بیشتری بر زندگی شما دارند. اگر دچار چنین علائمی شدید، بهتر است در اسرع وقت با پشتیبانی حرفه ای تماس بگیرید (در ادامه در این مورد بیشتر توضیح خواهیم داد).

در حالی که جهت تشخیص دوقطبی نوع یک نیازی به تجربه دوره های هایپومانیا یا افسردگی نمی باشد. بسیاری از افراد مبتلا به دوقطبی این علائم را گزارش می دهند.

علائم دوقطبی نوع دو

تشخیص دوقطبی 2 مستلزم:

حداقل 1 دوره هایپومانیا است که 4 روز یا بیشتر طول بکشد و شامل 3 یا بیش از 3 علامت هایپومانیا می باشد.
تغییرات مربوط به هایپومانیا در خلق و خو و عملکرد معمولی، که دیگران متوجه می شوند، اگرچه لزوماً بر زندگی روزمره شما تأثیر نمی گذارند
حداقل 1 دوره افسردگی عمده که 2 هفته یا بیشتر طول می کشد
حداقل 1 دوره افسردگی عمده که شامل 5 یا بیش از 5 علامت مهم افسردگی است که تأثیر قابل‌توجهی بر علائم زندگی روزمره شما دارند
علائمی که ربطی به سایر بیماری‌های پزشکی یا روانی یا مصرف مواد ندارد

دو قطبی نوع 2 شامل نشانه‌های روان پریشی فقط در طول یک دوره افسردگی می باشد. شما دچار دوره های خلقی مختلطی می شوید که به معنای برخورداری از علائم افسردگی و هایپومانیا همزمان است.

با این حال، در دوقطبی نوع 2، شما شیدایی را تجربه نخواهید کرد. اگر دوره شیدایی دارید، تشخیص به دوقطبی نوع یک داده خواهد شد.

علائم ادواری خویی

تشخیص ادواری خویی مستلزم:

دوره علائم هایپومانیا و دوره علائم افسردگی، فعال و غیرفعال، به مدت بیش از 2 سال یا بیشتر (1 سال برای کودکان و نوجوانان) می باشد
علائمی که هرگز مطابق با معیارهای کامل دوره هایپومانیا یا افسردگی نمی باشد
علائمی که حداقل به مدت نصف 2 سال وجود داشته باشد و هرگز بمدت بیش از 2 ماه طول نکشد
علائمی که به شرایط سلامت پزشکی یا روانی دیگری یا مصرف مواد مربوط نمی شود.
علائمی که باعث ناراحتی قابل توجهی می شود و بر زندگی روزمره تأثیر می گذارد

علائم خلق و خوی در حال نوسان، تشخیص ادواری خویی می باشد. جدیت این علائم کمتر از علائم دوقطبی نوع یک یا دو می باشد. با این حال، آنها تمایل بیشتری به ماندگاری دارند، بنابراین زمانی که دچار هیچ علامتی نمی باشید، معمولا زمان کمتری خواهید داشت.

هایپومانیا، تأثیر زیادی بر زندگی روزمره شما ندارد. از سوی دیگر، افسردگی اغلب منجر به پریشانی جدی‌تر می‌شود و بر عملکرد روزانه تأثیر می‌گذارد، حتی اگر علائم شما واجد شرایط دوره افسردگی عمده نباشد.

اگر علائم کافی برآورده کردن معیارهای دوره هایپومانیا یا افسردگی ندارید، بسته به علائم شما، تشخیص شما احتمالا به نوع دیگری از اختلال دوقطبی یا افسردگی اساسی تغییر می کند.

شیدایی و هایپومانیا

دوره شیدایی اغلب شامل دوره هیجانی بالاست. ممکن است احساس هیجان، تکانش، سرخوشی و پر انرژی داشته باشید. ممکن است احساس پرش کنید یا متوجه شوید که افکار شما در حال مسابقه دادن هستند. برخی از افراد،دچار توهم و سایر علائم روان پریشی نیز می شوند.

دوره های شیدایی شامل رفتاری می باشد که بیشتر از حد معمول تکانشی است، اغلب به این دلیل که احساس می کنید شکست ناپذیر یا غیر قابل لمس هستید. نمونه‌های شایع این نوع رفتار عبارتند از:

داشتن رابطه جنسی بدون استفاده از روش‌های مانع
استفاده از الکل و مواد مخدر، یا استفاده بیش از حد معمول از آنها
ادامه دادن به میخوارگی

اما تکانشگری و ریسک‌پذیری می‌تواند به طرق دیگری نیز خود را نشان دهد. شاید شما:

به طور ناگهانی کارتان را رها کنید
بدون اینکه به کسی بگویید ، بزنید به جاده
بطور ناگهانی ، اقدام به سرمایه گذاری نمایید
خیلی سریع‌تر از حد معمول ، بسیار بالاتر از حد مجاز، رانندگی کنید
در ورزش‌های شدیدی شرکت کنید که معمولاً مورد ملاحظه قرار نمی گیرند

هایپومانیا، به طور کلی همراه با اختلال دوقطبی نوع 2 است که شامل بسیاری از علائم مشابه است، هرچند که شدت کمتری دارند. بر خلاف شیدایی، هایپومانیا به مشکل در محل کار یا مدرسه یا روابط شما منجر نمی شود. دوره های هایپومانیا، شامل روان پریشی نمی شود و معمولاً به اندازه دوره های شیدایی طول نمی کشند یا نیاز به مراقبت های بستری ندارد.

در هایپومانیا،احساس سودبخشی و پرانرژی می کنید، اما ممکن است متوجه تغییرات دیگری در خلق و خوی خود نشوید. اما افرادی که شما را به خوبی نمی شناسند متوجه این رفتارتان می شوند. با این حال، افراد نزدیک به شما معمولاً تغییرات خلق و خو و سطوح انرژی شما را بررسی می کنند.

دوره های افسردگی عمده

تغییر «پایین» در خلق و خوی باعث بی حالی، بی انگیزگی و غمگینی شما شود.

دوره‌های افسردگی عمده مرتبط با دوقطبی، حداقل پنج مورد از این علائم را شامل می‌شود:

خلق و خوی ضعیف دائمی، که با غم و اندوه عمیق، ناامیدی، یا احساس پوچی مشخص می‌شود
از دست دادن انرژی
احساس کندی بیش از حد معمول یا بی‌قراری مداوم
بی علاقگی به فعالیت‌هایی که زمانی از آن لذت می بردید
دوره‌های خواب بسیار کم یا زیاد
احساس گناه یا بی‌ارزشی
مشکل در تمرکز و تصمیم گیری
خطور افکار مربوط به مرگ یا خودکشی
تغییرات اشتها یا وزن

هیچ فرد مبتلا به اختلال دوقطبی ،دچار دوره های افسردگی عمده نمی شود ، گرچه بسیاری از افراد این چنین می باشند. بسته به نوع اختلال دو قطبی، شما تنها دچار چند نشانه افسردگی ، نه پنج نشانه دوره عمده می باشید.

همچنین شایان ذکر است که گاهی اوقات، اما نه همیشه، سرخوشی شیدایی می تواند احساس لذت بخشی باشد. هنگامی که شما اقدام به درمان شیدایی می نمایید، خلق و خوی بدون علامتی که تجربه می کنید بیشتر به تغییر «پایین» یا دوره افسردگی شبیه می باشد تا حالت خلقی معمولی تر.

در حالی که اختلال دوقطبی سبب خلق افسرده می شود، اختلال دوقطبی و افسردگی، ازتفاوت عمده برخوردارند.در اختلال دوقطبی، شما دچار حالت های خلقی «بالا» و «پایین» می شوید. با این حال، در افسردگی، خلق و خوی و احساسات شما تا زمانی که تحت درمان قرار نگیرید، “پایین” باقی می ماند.

علائم اختلال دوقطبی زنان در مقایسه با مردان

مردان و زنان تقریباً به تعداد مساوی به اختلال دوقطبی مبتلا می شوند.با این حال، علائم اصلی این اختلال ، بسته به هر دو جنس در بدو تولد و جنسیت شما متفاوت می باشد.

معمولاً زنان مبتلا به اختلال دوقطبی در اواخر زندگی، اغلب در دهه 20 یا 30 سالگی، تمایل به تشخیص بیماریشان دارند. در برخی موارد، آنها برای اولین بار متوجه علائمی در دوران بارداری یا پس از زایمان می شوند. همچنین احتمال تشخیص دوقطبی نوع دو بیشتر از دوقطبی نوع یک است.

در ضمن، زنان مبتلا به اختلال دو قطبی تمایل به تجربه موارد ذیل دارند:

دوره های خفیف تر شیدایی
دوره های افسردگی بیشتر از دوره های شیدایی
چرخه سریع یا 4 یا بیش از 4 دوره شیدایی و افسردگی طی یکسال
شرایط همزمان تر

زنان مبتلا به اختلال دوقطبی نیز غالبا دچار عود بیشتر می شوند، که ممکن است تا حدی به دلیل تغییرات هورمونی مربوط به قاعدگی، بارداری و یائسگی باشد.از نظر اختلال دوقطبی، عود به معنای داشتن دوره خلقی پس نداشتن یک دوره بیماری است.

از سوی دیگر، مردان مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است:

تشخیص زودتر در زندگی را تجربه کنند
دچار دوره های کمتر اما شدیدتر، به خصوص دوره های شیدایی، می شوند
احتمال اختلال مصرف مواد بیشتری دارد
در طول دوره های شیدایی، پرخاشگری بیشتری نشان می دهند.

اختلال دوقطبی در کودکان و نوجوانان

تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان بحث برانگیز است که عمدتاً به این دلیل است که کودکان همیشه علائم اختلال دوقطبی مشابه به بزرگسالان نشان نمی دهند. امکان دارد خلق و خوی و رفتار آنها پیرو استانداردهایی که پزشکان برای تشخیص این اختلال در بزرگسالان استفاده می کنند، نباشد.

بسیاری از علائم اختلال دوقطبی که در کودکان رخ می‌دهند با علائم سایر بیماری‌هایی که معمولاً در کودکان رخ می‌دهند، مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) همپوشانی دارند.

با این حال، در چند دهه اخیر، پزشکان و متخصصان سلامت روان به این وضعیت در کودکان پی برده اند. تشخیص ، به درمان کودکان کمک می کند، اما ممکن است چندین هفته یا ماه طول بکشد تا تشخیصی صورت پذیرد. ممکن است ارزش آن را داشته باشد که از متخصص کارشناس در درمان کودکان مبتلا به بیماری های روانی راهنمایی بخواهید.

کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی مانند بزرگسالان، دچارتغییرات خلقی شدید می شوند.آنها بسیار شاد به نظر می رسند و نشانه هایی از رفتار هیجان انگیز یا بسیار گریان، کم تحرک و تحریک پذیر از خود نشان می دهند.

همه کودکان دچارتغییرات خلقی می شوند، اما اختلال دوقطبی سبب علائم خلقی مشخص و قابل توجهی می شود. تغییرات خلقی معمولاً شدیدتر از تغییرات معمولی در خلق و خوی کودک است.

علائم شیدایی در کودکان

علائم شیدایی در کودکان می تواند شامل موارد زیر باشد:

رفتار بسیار احمقانه و احساس خوشحالی بیش از حد
صحبت کردن سریع و تغییر سریع موضوعات
مشکل در تمرکز
انجام کارهای مخاطره آمیز یا آزمایش با رفتارهای مخاطره آمیز
برخورداری از خلق و خوی اندک که به سرعت منجر به طغیان خشم می شود.
داشتن مشکل در خواب و عدم احساس خستگی پس از کم خوابی

علائم افسردگی در کودکان

در اختلال دوقطبی، علائم دوره های افسردگی در کودکان می تواند شامل موارد زیر باشد:

دلتنگی، رفتار بسیار غمگین یا گریه مکرر
خواب زیاد یا خیلی کم
برخورداری از انرژی کم برای فعالیت های معمول یا عدم نشان دادن علاقه به چیزی
شکایت در مورد عدم احساس خوب نمودن، از جمله سردردهای مکرر یا معده درد
احساس بی ارزشی یا احساس گناه
کم یا بیش از حد خوردن غذا
خطور افکار مرگ یا خودکشی

سایر تشخیص های احتمالی اختلال دوقطبی

برخی از مشکلات رفتاری که در کودکتان مشاهده می کنید نشان دهنده سایر بیماریهای سلامت روان، مانند ADHD یا افسردگی است. همچنین امکان دارد کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی دچار بیماریهای دیگری نیز باشند.

پزشک کودکتان با توجه نمودن و ردیابی رفتارهای کودک ، راهنمایی و پشتیبانی بیشتری ارائه می دهد که می تواند به دریافتن تشخیص صحیح کمک کند.

تشخیص صحیح ، نقش مهمی در یافتن موثرترین درمان برای کودک شما دارد. البته، درمان سبب ایجاد تفاوت بزرگی در علائم کودکتان می شود، بدون اینکه به کیفیت زندگی او اشاره کنیم.

علائم در نوجوانان

تغییر هورمون ها، به علاوه تغییرات زندگی که به طور طبیعی با بلوغ اتفاق می افتد، گاهی اوقات نوجوانان را بسیار احساسی جلوه دهد.

با این حال، تغییرات شدید یا نوسان سریع در خلق و خوی نشان دهنده وضعیت جدی تری مانند اختلال دوقطبی به جای رشد معمولی نوجوانان است.

تشخیص اختلال دوقطبی در اواخر نوجوانی و اوایل بزرگسالی، شایع‌تر است.

علائم شایع شیدایی در نوجوانان عبارتند از:

بسیار خوشحال بودن
«بدخلقی» یا بدرفتاری
انجام رفتارهای پرخطر، مانند مصرف مواد.
فکر کردن بیش از حد معمول به رابطه جنسی
داشتن فعالیت جنسی بیش از حد جنسی
مشکل خواب، بدون علائم خستگی یا فرسودگی
کج خلقی
مشکل در تمرکز، یا حواسپرتی.

علائم رایج یک دوره افسردگی عبارتند از:

خواب زیاد یا کم خوابی
پرخوری یا کم خوری
احساس غم فراوان و نشان دادن تحریک پذیری کم
کناره گیری از فعالیت ها و دوستان
فکر کردن یا صحبت کردن در مورد مرگ و خودکشی

به خاطر داشته باشید که بسیاری از این نشانه ها، مانند مصرف مواد و فکر کردن به رابطه جنسی، رفتارهای غیر معمول نوجوانان نیستند. اما اگر به نظر رسد که این رفتارها، بخشی از الگوی بزرگتر تغییر خلق یا شروع به تأثیرگذاری بر زندگی روزمره آنها می باشد، می تواند نشانه ای از اختلال دوقطبی یا بیماری دیگری باشد.

درمان اختلال دوقطبی

چندین روش درمانی می تواند به شما در کنترل علائم اختلال دوقطبی کمک کند که عبارتند از داروها، مشاوره، و تغییر شیوه زندگی. برخی از درمان های طبیعی از منافعی برخوردارند.

داروها

داروهای توصیه شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تثبیت کننده های خلق و خو، مانند لیتیوم (Lithobid)
داروهای ضد روان پریشی، مانند اولانزاپین (Zyprexa)
داروهای ضد افسردگی – ضد روان پریشی، مانند فلوکستین – اولانزاپین (Symbyax)
بنزودیازپین ها، نوعی داروی ضد اضطراب که برای درمان کوتاه مدت استفاده می شود

روان درمانی

رویکردهای درمانی توصیه شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

درمان شناختی رفتاری

درمان شناختی رفتاری (CBT) نوعی گفتار درمانی است که به شما کمک می کند افکار غیر مفید را شناسایی کرده و به آنها رسیدگی کنید و الگوهای رفتاری ناخواسته را تغییر دهید.

درمان، فضای امنی را برای بحث در مورد راه های مدیریت علائم ارائه می دهد. درمانگر شما نیز می‌تواند به طرق زیر شما را حمایت کند:

درک الگوهای فکری
چارچوب‌بندی مجدد هیجان‌های ناراحت‌کننده
یادگیری و تمرین راهبردهای مقابله‌ای مفیدتر

آموزش روان

آموزش روان، رویکردی درمانی متمرکز بر کمک به شما جهت یادگیری در مورد بیماری و درمان ان است . این دانش، به شما و افراد حامی زندگیتان کمک می کند تا علائم اولیه خلق و خو را شناسایی کرده و کنترل موثری بر آنها داشته باشند.

ریتم درمانی بین فردی و اجتماعی

ریتم درمانی بین فردی و اجتماعی بر تنظیم عادات روزانه مانند خوابیدن، خوردن و ورزش تمرکز دارد. ایجاد تعادل در اصول روزمره منجر به دوره های خلقی کمتر و علائم شدیدتر می شود.

سایر گزینه‌ها

سایر رویکردهایی که به کاهش علائم کمک می کنند عبارتند از:

شوک درمانی
داروهای خواب آور
مکمل ها
طب سوزنی

درمان‌های طبیعی برای اختلال دوقطبی

برخی از داروهای طبیعی نیز ممکن است به علائم اختلال دوقطبی کمک کنند.

با این حال، همیشه باید قبل از امتحان این راه حل ها، با پزشک یا روانپزشک خود مشورت کنید. در برخی موارد، آنها می توانند با هر دارویی که مصرف می کنید تداخل داشته باشند.

مکمل ها و گیاهان دارویی زیر به تثبیت خلق و خوی شما و کاهش علائم اختلال دوقطبی در صورت ترکیب با دارو و درمان کمک می کنند:

امگا-3. برخی از تحقیقات سال 2016 نشان می دهد که مصرف مکمل امگا 3 به علائم دوقطبی نوع 1 کمک می کند. مطالعه بعمل امده در سال 2012 نشان داد که این مکمل برای علائم افسردگی مفید است.
رودیولا رزاآ. بررسی بعمل آمده در سال 2013 نشان می دهد که گیاهان به افسردگی متوسط کمک می کنند، بنابراین می تواند به درمان افسردگی مرتبط با اختلال دوقطبی کمک کند.
اس – آدنوزیل متیونین ( SAMe ). SAMe ، مکمل اسید آمینه است که به کاهش علائم افسردگی عمده و سایر اختلالات خلقی کمک می کند.

علل و عوامل خطر

اختلال دوقطبی ، بیماری سلامت روان نسبتاً شایعی است، اما کارشناسان هنوز مشخص نکرده اند که چرا برخی افراد به این بیماری مبتلا می شوند.

برخی از علل بالقوه اختلال دوقطبی عبارتند از:

ژنتیک

ساختار مغزی شما بر خطر ابتلا به اختلال دوقطبی تأثیر می‌گذارد. بی نظمی در شیمی مغز یا ساختار یا عملکرد مغز شما، این خطر را افزایش می دهد.

فاکتورهای محیطی

تنها آنچه در بدن شما وجود دارد بر شانس ابتلا به اختلال دوقطبی شما تأثیر نمی‌گذارد. عوامل بیرونی نیز می توانند نقش داشته باشندکه عبارتند از:

استرس شدید
تجربیات آسیب زا

آیا اختلال دوقطبی، ارثی است؟

بررسی بعمل امده در سال 2014 نشان می دهد که ژنتیک ، نقش بزرگی در ایجاد اختلال دوقطبی، به ویژه در میان بستگان نزدیک دارد. به عنوان مثال، اگر والدین یا خواهر و برادری دارید که به این بیماری مبتلا هستند، بر اساس مطالعه سال 2016، خطر ابتلای شما به این نوع بیماری، حدود 10 برابر بیشتر است.

با این حال، داشتن سابقه خانوادگی اختلال دوقطبی به این معنی نیست که شما لزوماً به آن مبتلا خواهید شد و همچنین اگر در خانواده تان سابقه چنین بیماری وجود ندارد بازهم نمی توان گفت که به آن مبتلا نمی شوید.

آیا می توان مانع بروز این اختلال شد؟

هنگامی که دچار دوره های خلقی می شوید، می توانید اقداماتی را برای کمک به کاهش شدت دوره ها و کاهش شانس تجربه دوره های خلقی دیگر انجام دهید. اما همیشه نمی‌توانید بطور کامل از بروز دوره های خلقی جلوگیری کنید یا در وهله اول از ایجاد این بیماری جلوگیری کنید.

تحقیقات آینده ،اطلاعات بیشتری را در مورد علل خاص اختلال دوقطبی نشان می دهد و به محققان بینش بیشتری در مورد راه‌های بالقوه پیشگیری از این بیماری ارائه می دهد.

بیماری های هم رخدادی شایع

برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دارای سایر بیماری های روانی نیز هستند.بررسی تحقیقاتی سال 2019 نشان می دهد که اختلالات اضطرابی از شایع ترین آنها هستند.

بیماریهای دیگری که ممکن است در کنار اختلال دوقطبی رخ دهد عبارتند از:

اختلالات مصرف مواد مخدر
اختلالات خوردن
فوبیای خاص
ADHD

علائم این بیماریها بسته به حالت خلقی شما شدیدتر می‌شوند. به عنوان مثال، اضطراب بیشتر همراه با افسردگی اتفاق می افتد، در حالی که مصرف مواد بیشتر همراه با شیدایی می‌باشد.

اگر مبتلا به اختلال دوقطبی هستید، شانس بیشتری برای ابتلا به برخی بیماریها دارید که عبارتند از:

میگرن
بیماری قلبی
دیابت
اختلالات تیروئید

نکاتی برای مقابله و حمایت

اگر متوجه علائم اختلال دوقطبی شده اید، اولین قدم خوب این است که در اسرع وقت با پزشک یا درمانگر تماس بگیرید.

در عین حال، اگر دوست یا عزیزی دارید که این علائم در او مشاهده می شود، آنها را تشویق کنید تا در اسرع وقت با درمانگر ارتباط برقرار کنند. یادآوری اینکه آنها از درک و حمایت شما برخوردارند، هرگز ضرری ندارد.

همیشه افکار و رفتارهای خودکشی را جدی بگیرید

خطور افکار خودکشی در طول یک دوره افسردگی یا یک دوره خلقی مختلط ، عادی می باشد..

اگر فکر می کنید کسی در معرض خطر فوری آسیب رساندن به خود یا شخص دیگری است:

اگر می توانید با او بمانید. اگر نه، برای کمک و پشتیبانی تماس بگیرید.
هر گونه اسلحه، چاقو، دارو یا سایر مواردی که ممکن است باعث آسیب شود را بردارید.
گوش کنید، اما قضاوت نکنید، بحث نکنید، تهدید نکنید، یا فریاد نزنید.

موارد بیشتری درباره کمک به کسی در زمان بحران بیاموزید و منابع بحران بیشتری دریافت کنید.

زندگی با اختلال دوقطبی

درمان می تواند به شما در کنترل دوره های خلقی و مقابله با علائم شان کمک کند.

ایجاد تیم مراقبت می تواند به شما کمک کند که بیشترین بهره را از درمان ببرید. تیم شما شامل:

پزشک اصلی شما
روانپزشکی که داروهای شما را کنترل می کند.
درمانگر یا مشاوری که گفتار درمانی می نماید
متخصصان یا کارشناسان دیگری مانند متخصص خواب، طب سوزنی یا ماساژدرمانگر
گروه حمایتی اختلال دوقطبی یا اجتماعی از سایر افراد که با اختلال دوقطبی زندگی می کنند

قبل از یافتن درمانی که منجر به بهبود می شود، نیاز به این دارید که چندین درمان را امتحان کنید. برخی از داروها سبب بهبود برخی می شوند اما برای برخی دیگر مفید نیستند. ، برخی افراد CBT را بسیار مفید می دانند، در حالی که برخی دیگر بهبود کمی می بینند.

همیشه بهترین کار این است که با تیم مراقبت خود در مورد اینکه چه چیزی موثر است و چه چیزی جواب نمی دهد آزادانه صحبت کنید. اگر چیزی به شما کمک نمی کند یا باعث می شود احساس بدتر کنید، از اطلاع دادن به آنها خودداری نکنید. سلامت روان شما اهمیت دارد و تیم مراقبت شما باید همیشه از شما در یافتن مفیدترین رویکرد حمایت کند.

کمی خود دلسوزی مفید واقع می شود. به خاطر داشته باشید که اختلال دوقطبی، مانند هر بیماری روانی دیگر، با انتخاب خود فرد اتفاق نمی افتد و به سبب کاری که شما انجام دادید یا ندادید رخ نمی دهد

احساس ناامیدی در زمان عدم درمان موثر ، عادی می باشد. سعی کنید هنگام کشف رویکردهای جدید صبور باشید و با مهربانی با خود رفتار کنید.

اختلال دوقطبی و روابط

اختلال دوقطبی بر روابط شما تأثیر می گذارد. اما این اثرات در نزدیکترین روابط شما مانند روابط با اعضای خانواده و شرکای عاشقانه خود، به وضوح دیده می شود.

وقتی صحبت از مدیریت یک رابطه در حین ابتلا به اختلال دوقطبی می شود، صداقت همیشه مثمر ثمر است. گفتار با صراحت در مورد بیماری خود به شریک زندگی تان کمک می کند تا علائم تان را بهتر درک کند و نحوه پشتیبانی از شما را بفهمد.

ممکن است در نظر داشته باشید که با جزئیات اساسی شروع کنید، از جمله:

مدت زمانی که این بیماری را داشته اید
معمولاً چگونه دوره های افسردگی بر شما تأثیر می گذارد
چگونه دوره های شیدایی معمولاً بر شما تأثیر می گذارد
رویکرد درمانی تان ، از جمله درمان ، داروها و استراتژی های مقابله ای
هر کاری که می توانند انجام دهند تا به شما کمک کنند.

نتیجه نهایی

اختلال دوقطبی، بیماری مادام العمری است، اما این بدان معنا نیست که باید زندگی شما را به طور کامل مختل کند. در حالی که زندگی با اختلال دوقطبی قطعاً چالش هایی را ایجاد می کند، پایبندی به برنامه درمانی، تمرین منظم خودمراقبتی و تکیه بر سیستم حمایتی ، بهزیستی کلی شما را افزایش می دهد و علائم را به حداقل می‌رساند.

آموزش خود و عزیزانتان در مورد بیماری ، فواید زیادی دارد . با این منابع شروع کنید: