افسردگی سایکوتیک یا افسردگی روانی چیست؟

افسردگی سایکوتیک ، زیرشاخه اختلال افسردگی عمده (MDD) است. به آن MDD با ویژگی های روان پریشی نیز گفته می شود. علائم افسردگی روانی مشابه به علائم MDD می باشد مانند احساس غم و اندوه، بی حالی و مشکلات خواب ، اما از علائم روانپریشی نیز برخوردارست.  علائم بارز روان پریشی، توهم و هذیان است.

 در این مقاله علائم , علل و درمان افسردگی روان پریشی مورد بحث قرار خواهد گرفت

برای مشاوره افسردگی به این لینک مراجعه کنید

تعریف روان پریشی

 روان پریشی به خودی خود ، بیماری تلقی نمی شود بلکه یک علامت یا یک تجربه است.

روان پریشی به تجربه از دست دادن تماس با واقعیت اشاره دارد که در درجه اول به دو صورت اتفاق می افتد:

• توهم: تجارب حسی که مبتنی بر واقعیت نیستند، مانند دیدن، شنیدن، چشیدن، احساس کردن (از طریق لمس) یا بوییدن چیزهایی که واقعاً وجود ندارند و دیگران نمی توانند آن ها را حس کنند.
• هذیان: باورهای نادرست مداوم که بر اساس واقعیت نیستند، مانند پارانویا، حس این موضوع که کسی می خواهد به شما آسیب برساند.

 فردی که دچار روان پریشی می باشد، می تواند دچار توهم یا هذیان یا ترکیبی از هر دو باشد.

علائم روان پریشی (گاهی اوقات به عنوان دوره روان پریشی توصیف می شود) به طور کلی بخشی از یک بیماری بزرگتر مانند اسکیزوفرنی، افسردگی، یا بیماری پارکینسون است.

 روان پریشی با مصرف برخی داروها، مصرف مواد مخدر یا سایر مشکلات سلامتی رخ می دهد.

  افسردگی توام با ویژگی‌های روان‌پریشی

 در گذشته، اصطلاح «سایکوز» برای توصیف شدت افسردگی استفاده می‌شد که نشان می دهد فرد مبتلا به افسردگی از نظر روانی به شدت آسیب دیده است و نمی تواند خود را با نیازهای زندگی روزمره وفق دهد.  توهمات یا هذیان بخشی از تشخیص نبودند.

«راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم” (DSM-5) کتاب راهنمای مورد استفاده پزشکان برای ارزیابی و تشخیص اختلالات سلامت روان است. در صورت وجود علائم روان پریشی، افسردگی روان پریشی را زیرگروهی از اختلال افسردگی عمده قلمداد می نمایند. برخلاف نسخه قبلی، یعنی DSM-4، شدت افسردگی، عاملی در تشخیص افسردگی روان پریشی نیست.

تقریباً چهار نفر از هر 1000 نفر جمعیت عمومی تحت تأثیر   افسردگی روانی قرار دارند.  این میزان با افزایش سن افزایش می یابد و بین 14 تا 30 نفر از 1000 نفری که بیش از 60 سال سن دارند، مبتلا به این بیماری می شوند. نرخ افسردگی روان پریشی در افراد مبتلا به MDD به طور قابل توجهی بیشتر است.

 آمار افسردگی روان پریشی

 از آنجایی که افراد مبتلا به افسردگی روان پریشی اغلب اجازه نمی دهند که دیگران از ابتلایشان به ویژگی های روان پریشی آگاه شوند، اعتقاد بر این است که میزان آمارها کمتر از مقدار حقیقی است.  میزان افراد مبتلا به افسردگی روان پریشی احتمالاً بیشتر از آن چیزی است که در حال حاضر در مطالعات منعکس شده است.

علائم افسردگی سایکوتیک یا افسردگی روانی چیست؟

علائم MDD می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و از خفیف تا شدید متغیر باشد.  برای تشخیص MDD، علائم باید حداقل دو هفته طول بکشد و باید نشان دهنده تغییر در سطح عملکرد قبلی فرد باشد.

علائم، شامل موارد زیر می باشند:

• احساس مداوم غمگینی یا ناامیدی
• احساس بی ارزشی یا گناه
• بی علاقگی یا نا خرسندی در فعالیت هایی که فرد زمانی از آنها لذت می برد
• زود رنجی یا ناامیدی
• مشکلات جسمی، مانند سردرد، معده درد، درد و ناراحتی، یا اختلال عملکرد جنسی
• تغییر در اشتها.  (ممکن است منجر به کاهش وزن یا افزایش وزن شود)
• تغییرات خواب مانند کم خوابی یا پرخوابی
• کم انرژی یا خستگی
• بی قراری یا افزایش حرکات بی هدف، مانند مشکل در نشستن، قدم زدن، یا فشار دادن دست ها
• کندی حرکت یا گفتار
• مشکل در تفکر، تمرکز یا تصمیم گیری
• خود آسیبی
• خطور افکار مرگ یا خودکشی

 فردی که دچار افسردگی روان پریشی می شود،مبتلا به علائم کلاسیک MDD می باشد و همچنین به توهم و/یا هذیان دچار است.

  افراد مبتلا به افسردگی روان پریشی در معرض افزایش خطر آسیب به خود و افکار و اعمال خودکشی هستند.

مداخله اولیه برای کمک به ایمن نگه داشتن فرد مبتلا به افسردگی روان پریشی مهم است.  اگر شما یا شخصی که می شناسید علائم افسردگی روان پریشی را نشان می دهد، فوراً در پی ارزیابی توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا متخصص سلامت روان باشید.

روان پریشی بدون افسردگی

 روان پریشی بدون اختلالات خلقی مانند افسردگی رخ می دهد.

 سایر اختلالاتی که شامل روان پریشی می شود عبارتند از:

• اسکیزوفرنی
• اختلال دوقطبی
• اختلال اسکیزوافکتیو
• روان پریشی تحریک شده به واسطه مواد (شامل ترک مواد مخدر یا الکل)
• روان پریشی پس از زایمان
• اختلال هذیانی
• اختلال روان پریشی مختصر
• اختلال اسکیزوفرنیفرم

 روان پریشی معمولاً با اسکیزوفرنی همراه است، اما افسردگی روان پریشی و اسکیزوفرنی ،بیماریهای متفاوتی با معیارها و درمان های تشخیصی متمایز هستند.

  افسردگی در مقابل اسکیزوفرنی

تمایز تشخیصی اصلی بین افسردگی روانی و اسکیزوفرنی این است که در افسردگی روانی، روان پریشی همزمان با دوره های افسردگی عمده رخ می دهد، در حالی که روان پریشی ناشی از اسکیزوفرنی عموماً بدون وجود اختلال خلقی، مانند افسردگی، رخ می دهد. همچنین با علائم دیگر و مشکلات عملکردی همراه است.

علل افسردگی سایکوتیک یا افسردگی روانی چیست؟

دقیقاً مشخص نیست که چه چیزی باعث افسردگی می شود، از جمله اینکه چه چیزی باعث افسردگی روانی می شود. تحقیقات راجع به افسردگی، دانشمندان را به این باور رسانده است که افسردگی به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی، محیطی و روانی ایجاد می شود.

 افسردگی بطور باورنکردنی، چند وجهی است و می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد.  این امر تعیین علل دقیق MDD را دشوار می کند.

 در عوض، تحقیقات به جای علیت بر همبستگی ها متمرکز هستند.  در حالی که محققان مشخص نکرده اند که آیا فاکتورهای خطرسبب افسردگی می شوند یا خیر.  آنها بیان داشتند که در بین افرادی که افسردگی دارند، مشترکاتی وجود دارد.

 در حال حاضر، عوامل خطر MDD به عنوان عوامل خطر افسردگی روان پریشی استفاده می شود که با مطالعه بیشتر افسردگی روانی تغییر می کند.

 عوامل خطر افسردگی سایکوتیک یا افسردگی روانی

 عوامل خطر افسردگی عبارتند از:

• شیمی مغز: تغییرات و ناهنجاری‌های مغز و مواد شیمیایی مغز، مانند سطوح انتقال دهنده‌های عصبی.
• ژنتیک: داشتن یکی از اعضای خانواده مبتلا به افسردگی.
• آسیب های دوران کودکی: از جمله سوء استفاده یا بی توجهی.
• وقایع زندگی : از جمله استرس , مرگ یکی از عزیزان , وقایع ناراحت کننده , گوشه گیری و عدم حمایت .
• داروها: عوارض جانبی داروها، داروهای تفریحی و الکل.
• شخصیت: ویژگی هایی مانند به راحتی تحت فشار قرار گرفتن یا داشتن مشکلاتی در مقابله.

 مطالعه طولی چهار ساله نشان داد که سایر عوامل خطر MDD شامل موارد زیر می باشد:

• جوانتر بودن
• زن بودن
• بیوه شدن، جدایی یا طلاق گرفتن
• از وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین برخوردار بودن
• برخورداری از سطح تحصیلات پایین
• زندگی در مناطقی با نرخ بیکاری بالا

تشخیص افسردگی سایکوتیک یا افسردگی روانی

 برای تشخیص افسردگی روانی، فرد باید ابتدا معیارهای زیر را برای MDD که توسط DSM-5 تعیین شده است، داشته باشد:

1. خلق و خوی افسرده در اکثر اوقات روز، تقریباً هر روز، طبق خود سنجی (احساس غمگینی، پوچی، ناامیدی و غیره) یا مشاهدات انجام شده توسط دیگران
2. کاهش محسوس علاقه یا لذت در تمام یا تقریباً همه فعالیتهای روزانه.
3. کاهش یا افزایش وزن قابل توجه بدون تلاش برای کاهش یا افزایش وزن، یا کاهش و افزایش اشتهای روزانه.
4. بی خوابی یا پرخوابی (خواب زیاد) تقریباً هر روز.
5. بی قراری روانی حرکتی (بی قراری، ناتوانی در ثابت ماندن، فشار دادن دست ها و غیره) یا عقب ماندگی روانی حرکتی (کاهش سرعت افکار و حرکت فیزیکی) تقریباً هر روز.
6. خستگی یا از دست دادن انرژی روزانه
7. احساس بی ارزشی یا احساس گناه بیش از حد یا نامناسب روزانه (نه صرفاً سرزنش خود یا احساس گناه در مورد بیمار بودن).
8. کاهش توانایی تفکر یا تمرکز یا عدم تصمیم گیری تقریباً هر روز.
9. خطور افکار مکرر مرگ (نه فقط ترس از مردن)، افکار مکرر خودکشی بدون برنامه مشخص، یا اقدام به خودکشی یا برنامه خاصی برای خودکشی.

  این علائم نباید ناشی از بیماری دیگری یا توضیح قابل قبول تر باشد.

  اگر معیارهای MDD برآورده شود، و فرد همزمان با دوره های MDD ، دچار توهم و/یا هذیان شود، افسردگی روانی تشخیص داده می شود.

آزمایشگاه ها و آزمایشات

 ابزارهای تشخیصی وجود دارد که متخصص مراقبت های بهداشتی برای تشخیص افسردگی روان پریشی استفاده می کنند.

سابقه و معاینه فیزیکی افسردگی سایکوتیک یا افسردگی روانی

 در طول قرار ملاقات اولیه، متخصص مراقبت های بهداشتی ، شرح حال کامل می گیرد و معاینه فیزیکی برای دریافت تصویری از سلامت کلی و بحث در مورد نگرانی های فعلی انجام می دهد که شامل موارد زیر می باشد:

• گرفتن سابقه پزشکی (شامل سلامت روان و مصرف مواد)
• گرفتن سابقه خانوادگی (شامل سلامت روان و مصرف مواد)
• بحث در مورد علائم با جزئیات
• گوش دادن به ضربان قلب
• بررسی رفلکس ها

تست های آزمایشگاهی افسردگی سایکوتیک یا افسردگی روانی

 در حالی که هیچ آزمایش آزمایشگاهی برای افسردگی، نمونه‌های ادرار، آزمایش خون یا سایر آزمایش‌های آزمایشگاهی وجود ندارد، باید به بررسی سایر شرایطی پرداخت که سبب علائم یا کسب ایده‌ای از سلامت کلی می شود.

 مقیاس‌های رده‌بندی

 برخی از خدمات دهندگان مراقبت‌های بهداشتی ، سؤالاتی در مورد مقیاس رتبه‌بندی مانند مصاحبه بالینی برای افسردگی یا مقیاس رتبه‌بندی همیلتون برای افسردگی (HAM-D) انجام می دهند.

مطالعه‌ بعمل آمده در سال 2013 نشان می دهد که استفاده از ترکیب مقیاس‌های رتبه‌بندی و ابزارهای غربالگری برای تشخیص افسردگی روان پریشی مفیدتر از مقیاس های افسردگی است.

ارجاعات

تشخیص افسردگی روانی می تواند دشوار باشد و ممکن است توسط خدمات دهنده مراقبت های بهداشتی عمومی نادیده گرفته شود.

ارجاع به متخصص سلامت روان برای تشخیص، درمان یا هر دو مورد نیاز می باشد.

اگر شما یا عزیزانتان به مراقبت های تخصصی تری نیاز دارید، از خدمات دهنده مراقبت های بهداشتی اولیه خود بخواهید که به متخصص سلامت روان ارجاع دهد.

 تشخیص اشتباه افسردگی سایکوتیک یا افسردگی روانی

 افسردگی روانی اغلب به اشتباه تشخیص داده می شود.در مطالعه ای که توسط موسسه ملی سلامت روان (NIMH) انجام شد، 27 درصد از بیماران مبتلا به افسردگی روان پریشی در ابتدا به اشتباه تشخیص داده شدند. حتی تخمین زده می شود که تعداد افراد جمعیت عمومی مبتلا به افسردگی روان پریشی که به اشتباه تشخیص داده شده اند، بیشتر باشد.

 افراد مبتلا به MDD اغلب علائم روان پریشی را گزارش نمی کنند یا آنها را به حداقل می رسانند. برخی از دلایل عبارتند از:

• آنها فکر نمی کنند که خود یا علائم شان غیر طبیعی است.
• آنها نمی خواهند به عنوان بیمار تلقی شوند.
• آنها می خواهند تنها بمانند.
• آنها علائم روان پریشی که در حالت روانی دچارش شده اند را به خاطر نمی اورند، مانند زمانی که شیدا هستند یا زمانی که به وضعیت دیگری مانند افسردگی دچارند.
• آنها ممکن است به اندازه کافی انتزاعی فکر نکنند تا بتوانند پاسخی کلی به سؤالات کلی دهند، مانند«آیا چیزهایی را می بینید یا می شنوید؟» یا اینکه آیا احساس می کنند مورد آزار و اذیت قرار می گیرند.  پرسیدن در مورد توهمات و هذیان های خاص اغلب بهتر جواب می دهد.

خدمات دهندگان مراقبت های بهداشتی و عزیزان افراد مبتلا به MDD نباید تصور کنند که علائم روان پریشی تنها به این دلیل که فرد آنها را ذکر نکرده است وجود ندارد.  ممکن است نیاز به بررسی بیشتر باشد.

خدمات دهندگان مراقبت های بهداشتی و عزیزان افراد مبتلا به MDD نباید تصور کنند که علائم روان پریشی تنها به این دلیل که فرد آنها را ذکر نکرده است وجود ندارد. نیاز به بررسی بیشتر می باشد.

  چرا علم در مرتبط با افسردگی روانی ،نامشخص است؟

 مطالعه دقیق افسردگی روان پریشی ، چالش می باشد.

 تعریف افسردگی روان پریشی در میان پزشکان در طول زمان بسیار تکامل یافته است و مقایسه یافته های بین مطالعات را دشوار می کند.

  افراد مبتلا به MDD اغلب فاش نمی شود یا متوجه نمی شوند که علائم روان پریشی را تجربه می کنند، که می تواند نتایج و آمار را نیز تغییر دهد.

 درمان افسردگی سایکوتیک یا افسردگی روانی

 به ندرت پیش می آید که افسردگی روانی بدون درمان برطرف شود.

درمان افسردگی روانی معمولاً شامل دارو و/یا شوک درمانی(ECT) و تحریک الکتریکی مغز است.

  سبک زندگی

 اگرچه بعید است که درمان های موثری برای افسردگی روانی وجود داشته باشد، برخی از تغییرات سبک زندگی به مدیریت علائم، حمایت از درمان و کیفیت زندگی کمک می کنند.  این موارد عبارتند از:

• ورزش منظم
• خواب با کیفیت کافی و به طور منظم
• خوردن رژیم غذایی سالم
• اجتناب از مصرف الکل
• برخورداری از سیستم حمایتی قوی

 گفتگو درمانی

روان درمانی (گفتگو درمانی) به تنهایی در درمان افسردگی روانی موثر نبوده است.  گاهی اوقات در ترکیب با انواع دیگر درمان ها و داروها استفاده می شود.

برخی از روان درمانی های جدید برای درمان افسردگی روانی امیدبخش هستند.

شوک درمانی (ECT)

ECT ، رویه درمانی می باشد که از جریان الکتریکی وارد به مغز از طریق پوست سر استفاده می کند .و این روند تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. ECT، درمانی ایمن و موثر برای افسردگی روانی در نظر گرفته می شود.  ممکن است موثرتر از دارو باشد و در بسیاری از دستورالعمل ها به دلیل نتایج سریع آن به عنوان یک درمان خط اول توصیه می شود. نشان داده شده است که ECT در کاهش افکار یا قصد خودکشی افراد مبتلا به MDD که قبلا چنین افکاری را بیان کرده اند، بسیار موثر است. با وجودیکه ECT اغلب باعث تسکین سریع می شود، اغلب برای نتایج پایدار ،به درمان مداوم (مانند دارو) نیاز است.

 نسخه های افسردگی سایکوتیک یا افسردگی روانی

 معمولاً ترکیبی از داروی ضد روان پریشی و داروی ضد افسردگی برای درمان افسردگی روانی مؤثرتر از درمان با هر یک از داروها به تنهایی است. 15

داروهای ضد روان پریشی که تجویز می شوند عبارتند از:

• زیپرکسا (اولانزاپین)
• سروکوئل (کوتیاپین)
• ریسپردال (ریسپریدون)

 داروهای ضد افسردگی که تجویز می شوند شامل انواع زیر می شوند:

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIها )

• زولوفا (سرترالین)
• پاکسیل (پاروکستین)
• پروزاک (فلوکستین)
• سلاکس (سیتالوپرام)

مهارکننده های بازجذب نورآدرنالین (SNRIs)

• افکسور (ونلافاکسین)
• پریستیک (دسوونلافاکسین)
• سیمبالتا (دولوکستین)

 این داروها می توانند عوارض جانبی و خطرات احتمالی داشته باشند.

افراد مبتلا به افسردگی روانی و خدمات دهندگان مراقبت های بهداشتی باید فواید این داروها را در مقابل خطرات و ترکیباتشان بسنجند.

تا هشت هفته طول می کشد تا پاسخی به این داروها در افراد مبتلا به  افسردگی سایکوتیک مشاهده شود.  در مواردی که به کمک فوری نیاز است، اغلب از درمان  ECT قبل یا همراه با دارو به جای این موارد استفاده می شود

مقابله با افسردگی سایکوتیک یا افسردگی روانی

 در حین انجام درمان افسردگی روانی، راه هایی برای کمک به مقابله با علائم و بهبود کیفیت عمومی زندگی وجود دارد.

• تمرکز حواس و آرامش را تمرین کنید: یوگا، تمرینات تنفسی، تای چی، مدیتیشن و سایر تمرینات آرامش بخش می توانند به کاهش استرس کمک کنند.
• در فعالیت هایی شرکت کنید که از آنها لذت می برید: سرگرمی پیدا کنید، با دوستان خود ملاقات کنید، به سینما بروید، یا هر کاری که باعث شادی تان می شود انجام دهید.
• یاد بگیرید که محرک های خود را بشناسید: یادداشت روزانه و صحبت با دوستان و خانواده به شما کمک می کند تا بدانید قبل و در طول دوره های روان پریشی چه اتفاقی می افتد.  دیدن الگوها قبل ازجستجوی کمک، به شما در کنترل یا اجتناب از محرک ها کمک می کند .
• ایجاد و حفظ عادات سالم: ورزش منظم، رژیم غذایی سالم و خواب کافی ، کمک زیادی به مدیریت علائم افسردگی روانی می کند و در کل احساس خوبی خواهید داشت.
• بیرون بروید: چه در پیاده روی در فضای باز و چه در ایوان خود نشستن، وقت گذرانی در بیرون خانه سبب بهبود روحیه تان می شود.
• اجتناب از مصرف تفریحی مواد مخدر و الکل: این موارد علائم افسردگی روانی را بدتر می کنند و همراه با مصرف داروها سبب ایجاد اختلال می شوند
• برنامه بحرانی ایجاد کنید: در صورتی که نمی توانید بطور لحظه ای احتیاجاتتان را به دیگران بگویید، برنامه ریزی کنید و آنچه را که در شرایط بحرانی نیاز دارید بنویسید.
• اهداف واقع بینانه ای تعیین کنید: اهداف کوچکتر و دست یافتنی می تواند انگیزه دهنده باشد و تغییرات مثبت بزرگتری را به همراه داشته باشد.

از کجا به دنبال حمایت باشیم

  گروه‌های پشتیبانی برای یافتن منابع و برقراری ارتباط با دیگرانی که تجربه شما را درک می‌کنند مفید می باشند.

• گروه پشتیبانی آنلاین ADAA
• سلامت روان آمریکا ( MHA )
• 7 فنجان چای
• اتحادیه حمایت از افسردگی و دوقطبی
• ارتباط NAMI

سوالات متداول افسردگی سایکوتیک یا افسردگی روانی

افسردگی روانی چه تفاوتی با اسکیزوفرنی دارد؟

  اسکیزوفرنی ، اختلال روانی است، در حالی که افسردگی روانی، اختلال خلقی است.

 اسکیزوفرنی ، وضعیتی مستقل است، در حالی که افسردگی روای، زیرگروه اختلال افسردگی عمده است.

 در حالی که هر دو بیماری منجر به علائم روان پریشی مانند توهم و/یا هذیان می شوند، در افسردگی روانی، علائم روان پریشی همزمان با دوره های افسردگی عمده اتفاق می افتد.

اسکیزوفرنی چیست؟

 آیا افسردگی روانی قابل کنترل است؟

 افسردگی روانی برای افرادی که دچار این اختلال هستند  اطرافیانشان، ناتوان کننده است. خوشبختانه درمان هایی مانند داروها و/یا شوک درمانی در دسترس است.

  چگونه متوجه می شوید که دچار حمله عصبی شده اید؟

« فروپاشی عصبی»  اصطلاح پزشکی نیست ، اما اغلب به بیانی عامیانه به معنای پریشانی شدید ذهنی و عاطفی می باشد.

  از نظر اختلال افسردگی عمده، علائم روان پریشی، از جمله توهم و هذیان، رخ می دهد. وقتی چنین  اتفاقی می‌افتد، MDD با ویژگی‌های روان‌پریشی یا افسردگی روانی نامیده می‌شود.

 آیا در صورت داشتن افسردگی روانی ناتوان هستید؟

اختلال افسردگی عمده که  افسردگی روانی، زیر مجموعه آن می باشد، توسط قانون آمریکایی های مبتلا به معلولیت (ADA) ، ناتوانی در نظر گرفته می شود.

به فرد مبتلا به افسردگی روانی باید تسهیلات معقول از جمله برنامه کاری منعطف داده شود و از او در برابر تبعیض محافظت شود، مانند شغل یا مسکن، حفاظت گردید.

افسردگی روانی،اختلالی مزاحم و ترسناک میباشد و به شدت بر توانایی عملکردی فرد و روابط او با دیگران تأثیر می گذارد. خوشبختانه، درمان هایی برای کمک به کنترل علائم و اغلب بهبودی در دسترس هستند.

 اگر شما یا یکی از عزیزانتان دچار علائم افسردگی روانی شدید با خدمات دهنده مراقبت های بهداشتی یا متخصص سلامت روان قرار ملاقات بگذارید تا در مورد تشخیص و ارائه برنامه درمانی صحبت کنید.